Emri Zaho mbrapsht lexohet Ohaz. Le te jete Zaho nje Oaz paqeje, qetesie dhe reflektimi per politikanet qe bejne si qen te terbuar me nj-tj cdo dite dhe ndaj nesh cdo pa pushim dhe perhere.
Derisa gazetat publikojne ne fq.1 vazhdimisht shpifje dhe perbaltje per familjare politikanesh, atehere pse qenka gabim publikimi i nje gjeje te bukur qe i ndodh nje politikani, lindja e nje bebeje te buku ?! Pastroje shpirtin lulimiri i komentit te mesiperm! Pastroje, se do te ndjehesh me mire. Jam i sigurt se edhe sikur Berisha te behet me nje bebe, qe mund t’ja vinte emrin Jaho, gazeta dita do ta publikonte perseri ne fq.1, mbase me bukur.
Ne nje skutnaje ne fund te bulevardit Bajram Curri, me perditesi zvicerrane, ngre e ul çepenat moderne te kafese “Atdheu” nje djalosh i thekur rreth te tridhjetave.
Pak karrige, dy stola te larte prane bankos se kafese, tre libra te zverdhur brenda nje dollapi te xhamuar, asgje me shume, nje thjeshtesi qe te vret do vargezonte poeti nga Shkodra.
Dhe nje poezi tre vargore ne mur, e shkruar me dore nga kushedi se kush:
E pashe atdheun lakuriq
Vetem pa miq e shoke
Mundohej te kepuste nje dege dafine.
U futa i nxituar me shpresen te takoja ate personin per te cilin me kish folur Hamiti, gjate demonstrates se nje çerekshekulli me pare, ne New Yorkun grabites te qiejve, perballe Konsullates Shqiptare te Ramiz Alise.
Ishte aty, gjysme i ndriçuar nga drita e pakte e asaj dite me shi, me filxhanin e kafese te boshatisur, qe here pas here e shtynte pa shkak, gati ti thoshte ashtu i menduar nuk me duhesh me.
Ishte ashtu siç ma kishte pershkruar, Hamiti nga Kukesi takuar ne New York, shtat drejte e lekure çare, shenja vitesh te kaluara ne sketerren spaçiane, pas asaj thirrjes zengritur ne nje salle gjykate:
“Koken lart!”
E dija te tere historine e asaj britme, kersheria me shtynte ta degjoje nga ai, dhe nje tjeter here deri ne pafundesi, pa me te voglin frikesim si atehere, perballe xhelatit qe priste urdherin e firmosur nga Tirana, te varej ne litar vargezuesi i lirise.
Dhe fletushka me firmat e xhelateve artisteve te popullit kish mberritur e vonte, se vetem nga artiste duhej denuar vargberesi. Te varej ne litar, aty ne mes te sheshit, ku autobuzet urbane terhiqnin shume te tjere kuksiane, ta shihnin vargezuesin nga dritaret avull veshura, per ta kujtuar edhe kur frymoheshin ne gjume.
Degjova i shokuar historine nga e para, tek mbushej me dhimbje çdo rrudhe ne mollezat e tij, pasi me lexoi me ze vargjet ne mur, nje currile e lotuar i zbriti pa deshire, i zeri i plakur i asaj qe priste me vite, nje pendese te vonuar nga pinjolli i babait xhelat.
Kam deshire ta takoj perseri, aty ne kafene e skutnajes bajramcurrase, a do pranoje valle kete pendese pa ze, nga biri i atij qe shpuri ne litar, poetin e lirise kur ajo ish erresire, tashme te lodhurin nga vitet qe mbart ne shpine, doktorin-vella qe guzoi me ze ngritje te shprehte urrejtje ndaj vrasesve poetit-vella.
Ai eshte doktor Nelaj, i vellai quhej Havzi. U jetemuarr me litar per ato rrjeshta te varura ne mur, nga Kristaqi, gjyshi i te posalindurit ne Rome.
Nuk do arrije ti vjedhe me lot pleqerie, pendesa e vonuar e Zahos se posa lindur.
Ai eshte doktor Nelaj, babai i kish dhene nje emer kuksianor, ZAHO Nelaj.
Emer shqiptar…ka lezet..kjo esht qytetaria…jo ato emrat gjoja modern dhe te huaj me konotacion te ndyr…ku aty fillon katunaria me e madhe. Me jete te gjate! Urime ciftit!
Emri Zaho mbrapsht lexohet Ohaz. Le te jete Zaho nje Oaz paqeje, qetesie dhe reflektimi per politikanet qe bejne si qen te terbuar me nj-tj cdo dite dhe ndaj nesh cdo pa pushim dhe perhere.
As Zeri i Popullit nuk arriti deri aty sa te publikoje ne faqe te pare kete lajm. Duket se Dita dhe servilet jane bere me katolike se Papa.
O lulmut apo lulbash.Ti rruash topet Dites ti dhe te siguroj qe do te te duhen te pakten tre vjet,aq te medha i ka.hahaha
Derisa gazetat publikojne ne fq.1 vazhdimisht shpifje dhe perbaltje per familjare politikanesh, atehere pse qenka gabim publikimi i nje gjeje te bukur qe i ndodh nje politikani, lindja e nje bebeje te buku ?! Pastroje shpirtin lulimiri i komentit te mesiperm! Pastroje, se do te ndjehesh me mire. Jam i sigurt se edhe sikur Berisha te behet me nje bebe, qe mund t’ja vinte emrin Jaho, gazeta dita do ta publikonte perseri ne fq.1, mbase me bukur.
PENDESE E VONUAR
Ne nje skutnaje ne fund te bulevardit Bajram Curri, me perditesi zvicerrane, ngre e ul çepenat moderne te kafese “Atdheu” nje djalosh i thekur rreth te tridhjetave.
Pak karrige, dy stola te larte prane bankos se kafese, tre libra te zverdhur brenda nje dollapi te xhamuar, asgje me shume, nje thjeshtesi qe te vret do vargezonte poeti nga Shkodra.
Dhe nje poezi tre vargore ne mur, e shkruar me dore nga kushedi se kush:
E pashe atdheun lakuriq
Vetem pa miq e shoke
Mundohej te kepuste nje dege dafine.
U futa i nxituar me shpresen te takoja ate personin per te cilin me kish folur Hamiti, gjate demonstrates se nje çerekshekulli me pare, ne New Yorkun grabites te qiejve, perballe Konsullates Shqiptare te Ramiz Alise.
Ishte aty, gjysme i ndriçuar nga drita e pakte e asaj dite me shi, me filxhanin e kafese te boshatisur, qe here pas here e shtynte pa shkak, gati ti thoshte ashtu i menduar nuk me duhesh me.
Ishte ashtu siç ma kishte pershkruar, Hamiti nga Kukesi takuar ne New York, shtat drejte e lekure çare, shenja vitesh te kaluara ne sketerren spaçiane, pas asaj thirrjes zengritur ne nje salle gjykate:
“Koken lart!”
E dija te tere historine e asaj britme, kersheria me shtynte ta degjoje nga ai, dhe nje tjeter here deri ne pafundesi, pa me te voglin frikesim si atehere, perballe xhelatit qe priste urdherin e firmosur nga Tirana, te varej ne litar vargezuesi i lirise.
Dhe fletushka me firmat e xhelateve artisteve te popullit kish mberritur e vonte, se vetem nga artiste duhej denuar vargberesi. Te varej ne litar, aty ne mes te sheshit, ku autobuzet urbane terhiqnin shume te tjere kuksiane, ta shihnin vargezuesin nga dritaret avull veshura, per ta kujtuar edhe kur frymoheshin ne gjume.
Degjova i shokuar historine nga e para, tek mbushej me dhimbje çdo rrudhe ne mollezat e tij, pasi me lexoi me ze vargjet ne mur, nje currile e lotuar i zbriti pa deshire, i zeri i plakur i asaj qe priste me vite, nje pendese te vonuar nga pinjolli i babait xhelat.
Kam deshire ta takoj perseri, aty ne kafene e skutnajes bajramcurrase, a do pranoje valle kete pendese pa ze, nga biri i atij qe shpuri ne litar, poetin e lirise kur ajo ish erresire, tashme te lodhurin nga vitet qe mbart ne shpine, doktorin-vella qe guzoi me ze ngritje te shprehte urrejtje ndaj vrasesve poetit-vella.
Ai eshte doktor Nelaj, i vellai quhej Havzi. U jetemuarr me litar per ato rrjeshta te varura ne mur, nga Kristaqi, gjyshi i te posalindurit ne Rome.
Nuk do arrije ti vjedhe me lot pleqerie, pendesa e vonuar e Zahos se posa lindur.
Ai eshte doktor Nelaj, babai i kish dhene nje emer kuksianor, ZAHO Nelaj.
Emer shqiptar…ka lezet..kjo esht qytetaria…jo ato emrat gjoja modern dhe te huaj me konotacion te ndyr…ku aty fillon katunaria me e madhe. Me jete te gjate! Urime ciftit!
sh e bukur fotoja. Krenar qe kemi me ne fund nje kryeminister perfaqesues te qytetarise shqiptare. Se na mbyti katundarizmi mental dhe fizik