A është vërtet kryetar i Akademisë?

Unë nuk  e di se  çfarë ndjenje mund të provojë një njeri, ndërsa dëgjon sharje pa fund deri në rraskapitje a marrje fryme. Nuk e di nëse ai mund të vazhdojë të rrijë apo të vrapojë i tromaksur, ndërsa pas tij rrokullisen turma fjalësh. Fakt është se ne gjendemi shumë shpesh në situata të tilla, sepse me sa duket jemi një popull që na pëlqen të shahemi me njeri tjetrin, por ajo që shkruante ditë më parë, Hivzi Islami, kundër Rexhep Qoses, ishte me të vërtet “një kryevepër” në lëmin e sharjeve. Pa u zgjatur dhe për t’ju mundësuar dhe ju që të shijoni këtë sharje brilante që është më e bukur se sharjet që bëhen në tribunat politike, më e bukur se sharjet që bëhen në rrugë mes njerëzve që nuk kanë din e imam, më e bukur se sharjet mes të dehurve, më e bukur se mallkimet e njohura tek lëmi i katundit, ndiqni këtë “perlë” të fjalëve sharëse të Hivzi Islamit:

“I vetëquajturi At i kombit, i vetëshpalluri mendja e kombit, i vetëproklamuari i Madhi dhe më i Madhi i kombit; egocentristi i kompleksuar, halucinanti e linçuesi, psikopati për skena e prapaskena, megalomani, narcisoidi, frikacaku, gënjeshtari, hipokriti, shpifësi monstruoz dhe intriganti i kombit; ndotësi i mjedisit kulturor, kombëtar dhe shoqëror; i sëmuri i botës shqiptare, përçarësi më i madh i kombit, kacagjeli nihilist, denoncuesi i të gjitha personaliteteve të rëndësishme të letërsisë, të kulturës, të shkencës dhe të politikës shqiptare andej e këndej kufirit; anti Kadare dhe anti Rugovë i tërbuar; projektuesi paranoik i fushatave; mjeshtri për t’i projektuar të zezat e veta te të tjerët; servili e shërbëtori i të gjitha pushteteve, moralisti i pamoralshëm, mësuesi pa kredibilitet, ndërgjegjja e përbaltosur, pushti i kombit, njeriu pa miq dhe shokë, shkatërruesi i çdo raporti njerëzor, njeriu pa asnjë ndjenjë humane, trimi pas betejës së fituar nga të tjerët, denoncuesi policor i Akademisë, shkruesi zgjërdhishëm i ”Morfologjisë…”, nga institucionet shkencore e kulturore, denoncuesi i parë i demonstratave të vitit 1981, hedhësi i benzinës në zjarr në kohën e ”revolucionit të vonuar demokratik” në Shqipëri, migranti i rruar e i maskuar, vajtuesi më i madh i Josip Broz Titos në ish-Jugosllavi, bolsheviku dhe enveristi më i devotshëm, bartësi i botimit të pamfleteve politike, të rënda 288.000 euro, humbësi më i madh i zgjedhjeve në historinë e zgjedhjeve në rruzullin tokësor; fituesi i çmimit 7 Korriku i Serbisë, që nuk e ktheu kurrë…!”

Këtu nuk është fjala për të mbrojtur Rexhep Qosen, pasi në këtë shkapërderdhje sharjesh, si të ndodhesh nën një breshëri gurësh, nuk ka Zot të të mbrojë. Ajo që donim të thoshim është se këtu ka tejkalim të çdo mase kulture dhe për sherrxhinj ordinerë. Këtu ka një alogjikë të gjërave ku të gjitha veseve njerëzore u bëhet apel tek një njeri i vetëm. Këtu ka një urrejtje dhe gjuhë krejt e huaj edhe për shoqëri që ende nuk janë larguar nga primitiviteti. Këtu nuk ka as kujdesin më minimal se mos ndoshta pa dashje atij tjetrit po i hedhë ndonjë stërkalë balte që nuk e meriton. Këtu ka një gjuhë horror të padëgjuar, e cila paraqitet në një shkrim në krye të të cilit ishte shënuar:Hivzi Islami, Kryetar i Akademisë së Kosovës. Pas kësaj, nuk di se çfarë duhet thënë për ju që rrëmbeni armën nëse dikush ju gërvisht makinën pa dashje, për ju që rrëmbeni thikën nëse dikush ju vështron shtrembër, apo për ju që rrëmbeni hunjtë nëse dikush afrohet tek kufiri i tokës suaj. Duke dashur të gjejmë një alibi në atë lum të rrëmbyer sharjesh na mbetet vetëm të pyesim:Ky Hivzi Islami që derdhë këto sharje, është vërtet Kryetar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës!?     .