Iva Zanicchi, artistja italiane që nuk di të ndalet, por dhe që nuk merr erë fare nga moda

Iva Zanicchi nuk ndalet. Për këngëtaren, viti 2018 ishte një vit për t’u kornizuar. Nga “Tu si que vales” në Chiambretti, nga shfaqja rreth jetës së saj deri në debutimin muzikal. “Burrat në Itali” në fakt është planifikuar nga 31 dhjetori deri më 20 janar në Teatrin Ciak në Milano. Një komedi ironike dhe brilante rreth botës së modës, me protagonistë Bianca Atzei, Alex Belli dhe Jonathan Kashanian: “Më në fund do të argëtohem dhe qetësohem njëherësh”, rrëfen artistja për Tgcom24.

Iva, është hera e parë që po luan në një muzikal, cili është debutimi juaj?

Shumë argëtim, angazhim, çlodhje. Unë nuk pushoj kurrë së punuari. Po sjell spektaklin “Jeta si cigane” dhe nuk po pushoj fare, sepse më angazhon 360 gradë. Unë jam një soliste dhe fakti që punoj në grup më pëlqen shumë.

Si u gjete duke punuar me këta njerëz?

Të gjithë të rinj … Po ju them se jam më e re se ata (qesh). Bianca Atzei e dua vërtet. Nuk ishte parashikuar roli i vajzës, e krijuam ad hoc, më pëlqen zëri i saj i errët, ajo është e bukur, e ëmbël … këndojmë së bashku dhe do të jetë një zbulim, sepse e njohim si këngëtare, por ajo është shumë e mirë edhe si aktore.

Cili është roli juaj?

Jam magjistare. Një grua në karrierë, në njëfarë moshe, nga ato gra milaneze që bëjnë çdo gjë. Vetëm ajo di t’i bëjë mirë gjërat, por duhet të heqë dorë, është e lodhur, nuk ka ide, dhe lejon një vajzë të re që vjen nga fshati për t’ia dalë. Ka një konflikt mes të dyjave, e trajton keq, por pastaj ka nevojë. Pak “Djalli vesh Prada”. Ka dashuri që përpiqen të lindi … Është Jonathan, asistenti im dhe çfarë masakre.

Çfarë raporti ke me modën?

Kurrë nuk kam qenë e mirë. Mendoni që në ‘Tu si que vales’ shpluhurosa një veshje times të bukur të 50 viteve më parë. Mendova se askush nuk do ta vinte re, por në fakt kishin hedhur në transmetim një episod të ‘Senza Rete’ dhe ma punuan, të gjithë e vunë re. U turpërova si një hajdute. Më kujtohet bujaria e stilistëve të mëdhenj si Gianfranco Ferrè, kam një gardërobë plot me rroba që nuk i vesh, sepse ndërkohë jam rritur katër masa.

Si po përjetoni këtë moment të artë? Nga “Tu si que vales” në Chiambretti, muzikal, shfaqja juaj …

Pra, ose jam goditur me gurë dhe bëj gjithçka dhe më shumë pa e kuptuar … ose më jep një hov të vitalitetit. Një forcë e madhe, më jep kënaqësi. Një moment shumë i bukur, do të doja që 2019 të jetë e njëjtë me vitin 2018, të kem shtypin …

Në Sanremo do të pëlqente të riktheheshe?

Nëse Claudio do më kishte thirrur, do të shkoja. Kam lindur, jam nga Sanremo, kam fituar tre, e fundit ka qenë e shëmtuar, për t’u harruar, dhe nuk e kam kënduar më atë këngë. Dhe do të dëshiroja ta mbyllja atë kapitull. Ky vit është gjithashtu pesëdhjetëvjetori i fitores së Zingarës. Por e kuptoj, Baglioni shumë shpejt do të jetë atje, sepse askush nuk e sheh dhe pastaj të gjithë dëshirojnë të shkojnë.

burimi: tgcom24.mediaset.it

Përgatiti: L. Veizi/ DITA