Imami kërkoi flori në Mokër

 Ministri Imami me bëmat dhe gjëmat e tij ua kaloi të gjithë ministrave të Shqipërisë që nga Mehmet Pashë Dërralla në 1912 deri te ministrja e sotme Kodheli. Përjashtim bëjnë këtu 26 varret e Fatmir Mediut dhe dorëheqja e gjeneral Aranitasit më 5 prill 1939, dy ditë para se të sulmohej Shqipëria, një ministër lufte, që dorëhiqej në prag të luftës. Por ministri Imami është vecanërisht i patejkalueshëm si ministër në babëzi.

Unë jam vetë nga Mokra me origjinë dhe kam dëgjuar shumë legjenda për qypa floriri të fshehura në tokë, si p.sh. thesarin e kaçakut Shahin Matraku, të Hasan Beut të Velçanit (te livadhet e Lufollarëve), të Pal Aranitasit (menjëherë pas vdekjes së Skënderbeut), apo thesari i Ali Pashës groposur nga selihdarët e Pashait pas disfatës në betejën e Torviollit në vitin 1444 etj. etj.

Në fillimet e pluralizmit u bënë gërmime nga gjithfarë injorantësh në mure shtëpish, kishash e kalash të vjetra në mjaft vende të Mokrës, por flori nuk u gjet në asnjë rast. Mbas gati një çerekshekulli nga këto ethe, disa mashtrues profesionistë i mbushën mendjen Imam ministrit se kishin harta të përafërta të vendit, ku ishte varrosur një thesar prej qindra kilogramësh flori. Disa të dhëna sugjerojnë që Imami u josh njëlloj si ai katundari, që u mashtrua dhe bleu çelësin e Kullës së Sahatit në Tiranë për 10 000 lekë të vjetra, duke menduar se u bë pronar i sahatit të Tiranës.

Ky i bekuar thesar nuk mund të gjendej pa aparatura vëzhgimi për zbulim metalesh ultra moderne, që kushtonin një djall e gjysmë. Ministri thonë që i kishte kursyer aq lekë nga paga e tij si deputet dhe ministër sa për të blerë të tilla aparatura, por duke qenë ca kurnac,  vendosi ta blinte aparaturën  detektuese me paratë e Ministrisë së Mbrojtjes. Mënjanë shakatë, duhej shfrytëzuar një klauzolë e ligjit për sekretin ushtarak për t’i blerë këto pajisje metalkërkuese pa kaluar nga Thesari. E vranë mendjen kolonelë e gjeneralë, kullurë dhe vetë  koloneli Zylo, dhe shpikën një rrenë, që do t’ua kishte zili edhe vetë baroni Mynhauzen: “Maqedonia po bënte minime në kufi dhe për këtë qëllim duheshin pajisje speciale kontrolli”. Në kohën, kur shpikeshin të tilla broçkulla, ministër i mbrojtjes i FYROM-it ishte një shqiptar. Nacionalistët e djathtë maqedonas qurraviteshin te diplomatët amerikanë në Shkup se irredentistët shqiptarë në FYROM, po të  marrin urdhër nga Tirana apo Prishtina, e shpërbëjnë Maqedoninë brenda 72 orësh. Ky kontekst u shfrytëzua për  të nxjerrë paratë nga buxheti i Ministrisë së Mbrojtjes për blerjen e aparaturës së famshme me atë marifetin e procedurës së ftesës për kuotim. Gojët e liga në ish-dikasterin e Imamit thonë që firma prokuruese e aparaturës vëzhguese ka pronar dikë, që vëllanë e ka pasur ushtarak drejtues në Farkë dhe më pas oficer të lartë te SHIU. I mbetet  prokurorisë shqiptare të hedhë dritë mbi hollësitë e etheve të arit, që e zunë ministër Imamin në Shqipëri, më keq se në Alaskë në kohën e Xhek Londonit.

Fatkeqësisht, diplomatët në Tiranë janë njerëz që nuk mund ta imagjinojnë që një vend i NATO-s të ketë një ministër të tillë të Mbrojtjes. Ata e morën këtë mesele seriozisht dhe vunë alarmin në kabllogramet e brendshme për një konflikt të mundshëm midis Shqipërisë dhe Maqedonisë; një konflikt që do t’u sillte kokëçarje të paparashikuara në Ballkan. U mobilizuan burime njerëzore, derisa u zbulua një pjesë e të vërtetës. Zyrës së Llallës i takon të bëjë transparencë për pjesën tjetër. Padinë e ministres Kodheli tashmë e ka në tryezë. Me këtë rast, mund të jepen detaje edhe mbi padinë për atë “të bekuar” kampionat  evropian të mundjes në “Asllan Rusi”, ku ushtarët shqiptarë u përdorën si roja bostani nga një firmë private e afërt me ministrin famëmadh.

*******************

Prej shekujsh në krahinën e Mokrës qarkullon një legjendë për një thesar përrallor që është fshehur në këtë zonë. Sipas legjendës ky është thesari i mbretëreshës Teuta. Ashtu si ndodh me çdo legjendë edhe këtu ndërthuret historia reale me mitet.

Në vitin 230 p.e.s Mbretëria e Ilirisë e drejtuar nga Teuta, e veja e mbretit Agron, ishte fuqizuar shumë. Perandoria Romake e shqetësuar nga sulmet e vazhdueshme pirate në Detin Adriatik nga ilirët, pasi e kërcënoi Teutën që t’i ndërpriste ato dhe kur mbretëresha ilire u përgjigj negativisht, romakët e sulmuan Ilirinë dhe kështu nisi Lufta e Parë Iliro-Romake, që mbaroi me fitoren e romakëve dhe rrëzimin nga froni të Teutës.

Kjo është pjesa e pastër historike dhe nga këtu fillon e ndërthuret legjenda. Me të filluar lufta Teuta morri masa që të mbronte thesarin mbretëror. Kështu ajo në pranverë të vitit 229 p.e.s. urdhëroi transferimin e thesarit në drejtim të një vendi të fshehtë, të largët e të sigurtë.

Thesari u transportua nëpërmjet vijës “Egnatia” në brëndi të Ilirisë, vend ky në rrjedhën e sipërme të lumit Ordaj, rreth 160 km në territoret ndërmjet këtyre vëndeve të banuara nga fiset e Dasaretëve dhe Enkelejve në territorin e qytezës së lashtë Lungë, sot fshati Llënga. Në këtë qytezë ndodhet Kanoni i Llëngës dhe N’kisura (ngushtica) e Grykës së Gurit.

Kjo ngushticë, ky vendkalim i rrugës Egnatia ndjek rrjedhën nga vendburimi i lumit Shkumbin (Ordaj). Ky ka qenë vendi i përzgjedhur për vendosjen e thesarit të mbretëreshës Teuta,i cili përbëhej nga një sasi e konsideruesme ari, argjendidhe stoli me gurë e diamante të çmuar, të cilët u ngarkuan dhe u transportuan nga 40 mushka, sasia e tyre ishte e barabartë në peshë 6000 kg.

Tregohet se një njësi e specializuar ndërtuesish,devijuan rrjedhën e lumit në këtë pjesë e vendosën thesarin. Më pas ata e murosën hyrjen me një mur guri, ku si materiallidhës shërbyen gëlqere, rërë, vezë e lesh të bagëtish. Më pas u ngrit me zhavor e gurë shtrati të lumit përpara se të ridevijohej rrjedha e lumit, duke e bërë të padallueshën këtë vëndfshehje të thesarit.

Thuhet se personat që e dinin vendin e saktë u eleminuan. Kjo është legjenda. Ndër vite nuk kanë munguar kërkimet për thesarin dhe mesa duket dy vite më parë grupit të “gjuetarëve të thesareve” iu është shtuar edhe kupola drejtuese e Ministrisë së Mbrojtjes.