Një prift me motor, me flokë të gjata dhe që adhuron rok end rollin. Një prift që mbart në vetvete pasionin dhe besimin te Zoti, por që bën një jetë ndryshe nga çdo prift tjetër. Reuters tregon historinë e priftit Adolfo Huerta, i njohur ndryshe si atë Gofo, në Saltillo, Meksikë.
Fotografi i agjencisë Reuters Daniel Becerril, sjell një set fotosh të priftit, shtëpisë së tij dhe punës me besimtarët.
“Dhoma e tij i ngjan më shumë një dhome adoleshentësh. Ka CD me muzikë heavy metal dhe rock alternativ dhe libra me tema nga më të ndryshmet. Një poster i Çe Guevarës, një tjetër i filmit “Batman” dhe një foto e një femre topless varen në mur.
“Adolfo zbuloi dëshirën për t’iu përkushtuar Zotit, ndërsa studionte filozofi në universitet, kohë kur paralelisht ndihmonte të sëmurët me SIDA dhe punonjëset e seksit si një aktivist i shoqërisë civile. Por ai e ka thyer mitin e një prifti katolik, sepse pëlqen muzikën rok, lyen majat e flokëve me të kuqe, vishet me të zeza dhe lëviz me motor. Ai është anëtar i një klubi motoristësh që quhet “Black Wings”. Është klient i lokaleve, pi birrë, cigare dhe bën shaka në mesha. I pëlqejnë nudot femërore, thotë se është admirues i trupit femëror, bukurisë dhe aftësisë së tij për të prodhuar jetë. Por pa mendime të këqija, në funksion të një jete të dlirë, thotë ai.
Në kërkim të miqve të tij motoristë, një natë ai shkoi në një bar të quajtur “Konfesionari” (Vendi i rrëfimit), ku muzika e Iron Maiden të shponte veshët dhe muret ishin mbuluar nga numri 666 (simbol i djallit). Ai përshëndeti pronarin dhe vendosi t’i priste jashtë miqtë e tij.
Adolfo thotë se marrëdhëniet me njerëzit jashtë kishës e bëjnë të ndihet mirë. “Mblidhen më shumë në barbekju, festa dhe bare. Nëse shkon në këtu ambiente, të gjithë të pyesin si je, të përqafojnë dhe bisedojnë me ty. Por në kishë askush nuk e ka vë re tjetrin. Aty vetë shtrëngojnë duart kur u thotë prifti”, thotë at Gofo.
Ai respektohet edhe nga banorët e lagjeve më të rrezikshme. Para meshës, ai vesh veladonin sipër bluzës rock and roll, por nuk heq byzylykët dhe unazën me kafkë.
“Ne duhet ta demistifikojmë besimin, figurën e priftit që njerëzit mendojnë se është ndryshe. Ne duhet t’i pranojmë ndryshimet dhe preferencat e të tjerëve pa i gjykuar ata. Duhet të ndihemi të lirë dhe të racionalizojmë besimin, për ta gjetur Zotin kudo”, shpjegon ai.
Kur ai erdhi si prift për herë të parë në zonë, banorët e panë me mosbesim. Përgjigja e tij ishte: Mos më shikoni si një adhurues të rokut, por si shpëtimtarin e shpirtrave tuaj.
Dhe asgjë nuk doli jashtë parashikimit të tij. Ai është tashmë një prift i respektuar dhe i vlerësuar nga kleri i zonës, i cili mbështet mënyrën me të cilën Adolfo e fut Zotin në zemrat e njerëzve”. Marrë nga blogu i Daniel Becerril / Përgatiti: Gazmira Sokoli
