Rreziqet dhe pasojat e apopleksisë

Secili mund të preket – pavarësisht nga mosha, gjithandej dhe në çdo moment – nga apopleksia (e njohur si pika në tru, apo damlla). Apopleksia ndodhë me një shpejtësi të jahtëzakonshme, edhe pse mund të thuhet se ka disa shenja paraprake: dridhje në njërën pjësë të trupit, dobësi në gjymtyrë apo paralaizë e pjesëshme e muskulaturës dhe pengesa në të folur. Por kësot shenja nuk trajtohen gjithmonë si duhet. A thua me të vërtetë është apoplekia? Ekspertët i dallojnë dy lloj apoplepsishë, shpjegon profesori Joachim Röther, nga klinika Akslepios Altona më Hamburg: “80 % e përjetojnë një lloj goditje ishemike, që është një shprehje për mangësi të substancave të caktuara në gjak. Në rastet e këtilla mbullen një damarë dhe truri nuk furnizohet sa duhet me gjak. Këtu bëhet fjalë për infarktin e trurit.” Ndërs tek gjakderdhja në tru, damari pëlcet. Të dy format mund të kenë pasoja shumë të rënda, deri në vdekje. Rreth një e treta e pacientëve mbeten përjetë invalidë të rëndë.

Studime intensive në Gjermani

“Në Gjermani kanë filluar shumë studime. Ato kanë treguar se në këto raste duhet përdorë metodën me emrin Kraniektomi, e cila krijon një hapsirë të re në tru. Intervenimi kryhet përmesh hapjes së një pjese të madhe të kafkës së kokës. Pas tre-katër muajsh kur ulet enjtja pjesa e kafkës kthehet sërish në vend të vet. Përvojat e studimeve nga Gjermania janë shumë të rëndësishme edhe për vendet e tjera”, shpjegon Röther.

Mesatarja e kësaj sëmundje është diku rreth 70 vjet tek meshkujt, ndërsa tek femrat 75. Por apopleksia mund të prek edhe fëmijët dhe të rinjtë. Në Gjermani shënohen rreth 300 raste të këtilla në vit, gati një e treta prej tyre janë bebe. Mund të preken madje edhe fëmijët ende të palindur. Ky është një fenomen shumë i rëndë sepse edhe mjekët e kanë vështirë të dallojnë kur një fëmijë kaq i vogël preket nga apopleksia. Dëmtimet në tru tek fëmijët mund të vërehen shpesh vetëm pas disa muajsh, e në disa raste pas vitesh.

Trajtimi i këtyre pacientëve fillon menjëherë pas pranimit në spital dhe më pas vazhdon me procesin e rehabilitimit. Pacientët e prekur në fillim kanë shumë vështirësi, sepse nuk e dinë se ku duhet të drejtohen, si rregullohën gjërat administrative, çfarë ndihmash u duhen, si qëndron puna me pensionin…

Anke Sibdrat trajton rreth 40 pacientë të këtillë. Ndër ta është edhe Dirk Venjakob, i cili ka përjetuar sulm para tre muajsh. Ai ka pasur një sulm më të lehtë, ku janë dëmtuar koka, të menduarit dhe të folurit. Janë prekur edhe dora dhe këmba e djathtë. “Ke përshtypjen se dora dhe këmba kanë fjetur, se nuk funksionojnë. Ke më pak ndjenja dhe më pak fuqi. Me dorën e djathtë disa javë nuk kam mundur të shkruar as emrin tim.”

Diagnoza e shpejtë dhe trajtimi i duhur janë shumë të rëndësishme, sikur edhe kujdesi pas sumit. Por edne ka shumë mangësi në përkujdesjen e këtyre pacientëve. Ky është bilandi i Anke Siebdrat pas një viti trajtimit të këtyre pacientëve. Deri tani shërbime të këtilla ka vetëm në Gütersloh dhe Dresden. Së shpejti pritet edhe në Hamburg. / DW