SHËNIM: Kush e kërkon konfliktin?

Jo detyrimisht lidhur vetëm me ngjarjen e Kumanovës, ka një retorikë të shtuar këto kohë në rajon, që i bën fresk teorive mbi “Shqipërinë e madhe” dhe ndonjë komploti që ekzistuaka, ku Tirana zyrtare me mbështetjen e fuqive perëndimore diç po gatuajnë. Kuptohet se nga vijnë: Mediat greke e serbe, të ushqyera edhe nga ato ruse.

Ngërçet fqinjësore në Ballkan, edhe në kohëra të mira e paqësore nuk kanë rreshtur ndonjëherë, por këto ditë akuzat direkte si dhe nënkuptimet po kapin nivele absurde. Kështu, një kërkesë shqiptare për verifikimin e zonave ujore ku grekët po kërkojnë hidrokarbure në Jon, quhet provokim. Për Athinën zyrtare vlen ende marrëveshja e rrëzuar e kufirit detar dhe merret për ofendim fakti që Shqipëria kërkon sqarime në këtë pikë. Nga ana tjetër, Serbia pjesërisht jeton ende në ndonjë ëndërr të dekadave e shekujve të kaluar.

Ndryshe nuk ka si shpjegohet që ndërsa Kosova u njoh edhe nga shteti i 110 në botë, presidenti Nikoliç deklaron se i ka dërguar kryeministrit Vuçiç platformën e tij të re për çështjen e Kosovës, ku njeh një autonomië të gjerë për “këtë rajon të Serbisë së jugut”. Më i ftilluar dhe më këmbë në tokë se ish shefi i tij politik, Vuçiç përmes zëdhënësve tha se nuk i ka ardhur ende ku dokument, e nga ana tjetër, deklaroi se “pavarësisht provokimit të dronit”, do të vijë në vizitën e parashikuar në Tiranë.

Nuk do mend se Rusisë i leverdis një trazim i ri në Ballkan, për të hapur një “front të dytë” që do largonte disi vëmendjen nga Ukraina. Por ajo që la të gjithë pa mend, ishte kuturisja e kryeministrit maqedonas Gruevski për të gatuar Kumanovën, pa e kuptuar se është aq i vogël dhe i zbuluar për lojëra të tilla, sa gjithçka do t’i kthehej në bumerang shumë shpejt.

Tani, çfarë kërkojnë shqiptarët në të vërtetë? Asgjë më shumë sesa trajtim të dinjitetshëm të tyre në Maqedoninë dy-etnike, dhe nuk është blasfemi të flasësh sot për një model belg për këtë shtet. Në të kundërt, çdo aksion ka dhe një reaksion, dhe margjinalizimi i shqiptarëve nuk mund të zgjasë përgjithmonë. Historia e ka provuar këtë disa herë.

Tjetër, kërkojnë që delimitimit të kufirit detar me Greqinë t’i vihen pikat mbi i me ndershmëri dhe profesionalizëm, që më në fund secila palë të kërkojë rezerva hidrokarbure në pjesën që i takon. Dhe për pjesën e Beogradit, shqiptarët shpresojnë që më në fund pjesa realiste dhe me vështrimin përpara në shoqërinë dhe politikën serbe, të kuptojë dhe ta tregojë me fakte, se Kosovën e kanë humbur, por s’kanë pse humbasin kohë në trenin drejt së ardhmes.

Për këto momente “agresive” pra, akuzohemi se po provokojmë, duke shfrytëzuar aleatët e mëdhenj perëndimorë. Atëherë, kush e kërkon konfliktin?