SHËNIM: Partia dhe bashkia e dy kafshëve

Kjo është një histori që nis me një dash të therur në themelet e bashkisë së Tiranës, për mbarësi në detyrën e re, dhe mbaron me një kalë zombi, që endet në një oborr të gardhuar të ish Kopshtit ish-Zoologjik të kryeqytetit me të përbrendshmet jashtë. Dashit nuk iu mor mendimi kur e therën, ndërsa kalit të shkretë, të sulmuar nga demi i ish kopshtit, mesa duket i verbuar nga uria apo për shkak se truallit ku rrinte kali, i doli pronari, i bënë “eutanazi” pasi shfaqja makabre bëri xhiron e mediave sociale.

Kjo është një histori që vjen e përmblidhet në deklaratën e bashkisë mbi ish kopshtin: “Nuk kemi investuar, sepse prisnim të jepej me koncesion!” Dhe të njëjtën gjë, bashkia mund të thotë sot për vetë Tiranën, pa kalin zombi në ekuacion: “Nuk kemi bërë gjë se prisnim…”.

Performanca e kreut aktual të bashkisë së kryeqytetit këtë mandat aksidental, është trajtuar plot herë dhe me detaje, prandaj nuk ja vlen të zgjatemi shumë. Zakonisht, figura të njohura publike përfitojnë nga aksidente të tilla, por mesa duket, qeverisja e Tiranës prej Lulzim Bashës fillon dhe mbaron tek marrja e jetës së dy kafshëve, të parës prej lezetit dhe të dytës prej indiferencës. Është i kuptueshëm sikleti i tij, sa herë e pyesin këto ditë nëse do rikandidojë për herë të dytë. Me çfarë suksesesh të dalë në fushatë? Edhe në premtimin për shtimin e sipërfaqeve të gjelbëruara, ku kishte futur në llogari vazot e luleve nëpër tarraca pallatesh, nuk qullosi dot gjë, le më të tjerat. Ndoshta banorët e majtë i lanë qëllimisht ballkonet e zhveshura… Ndoshta është planifikuar të gjelbërohen katet e fundit të 20 katësheve që po ndërtohen tek diga e liqenit artificial.

Teksa ky eksperiment po i vjen fundit dhe bashkia endet si një anije me direkë të thyer, ndonjë zemërdhembshur mund të thotë se kjo ndodhi ngaqë Basha është përqëndruar tek partia. Në fakt, çfarë ka ndodhur në PD që pasi mori selinë e re që vijon t’i mbetet emri i vjetër, SHQUP, e pasi u bë me kryetar të ri dhe ekip të rinovuar drejtues? Bëri vaki ajo që pritej dhe ajo që druanin të gjithë: U krye me sukses tranzicioni i pushtetit nga Berisha tek Berisha. Dy vjet në opozitë, ishin njëfarë përsëritjeje e opozitës së vjetër të PD-së me protesta, bojkote, sebepe dhe mungoi vetëm një detaj i vogël që ndonjë arkivol të mësynte derën e kryeministrisë: Mungoi viktima. Gjithsesi, në kushtet e reja zombi i PD-së nuk ngurron të shtyjë situatat drejt mbushjes së arkëmortit të mundshëm, duke bërë thirrje për revolucion teksa i humbi durimi për të pritur realizimin e skenarit grek, çfarëdo qoftë të nënkuptojë kjo.

Por sërish, historia na mëson se gjërat nuk përsëriten dy herë njësoj. Akoma dhe në përpjekje për të shfrytëzuar çështjen “Doshi”, PD u ekspozua si e vonuar dhe qesharake, kur një protestë serioze dhe koherente opozitare i kishte të gjitha mundësitë për ta vënë realisht në siklet mazhorancën. Dhe tani jemi në fazën kur selia blu nuk arrin të profilizojë dot as një kandidat real për bashkitë e vendit në zgjedhjet e para lokale me ndarjen e re administrative. I vetmi emër potencial dhe që ngjall debate mbi mundësinë e prekshme të fitores, është ai i Agron Dukës në Durrës, ish-armik i Berishës (më saktë, i dyti deshi ta kishte armik) dhe aktualisht kandidat nga Partia Republikane. Të cilin SHQUP-i ngurron ta mbështesë.

Ngërçi i opozitës është në fakt shqetësues, sepse vetëm një kundërshtar i fortë e detyron çdo qeveri të mos dalë nga binarët. Por si rrodhën ngjarjet, kjo gjendje që fotografohet sot në PD duket se është e pashmangshme: Në këtë parti iluzioniste, ku kryetari nominal kujtoi se fitoi bashkinë e Tiranës dhe tani kujton se është kryetar, ndërsa shefi real zemërohet dhe bën thirrje për përmbysje sepse e thirrën në prokurori për të parën herë në jetën e vet pluraliste (se më herët ndoshta ka shkuar me dëshirë)… mesa duket, të gjithë janë në pritje të ndonjë koncesioni.