Letër e nënshkruar
Vasil Puci, Durrës
Filozofi Fuga ka shumë kohë që po na e shpjegon e për çudi, ne akoma s’e kuptojmë. S’ka pse të sqarohen opinione të gjata, le të flasim më shkurt me profesor Fugën. Ai shpjegon se fjala është për të lexuar traditën nëpërmjet aktuales dhe aktualen nëpërmjet traditës. – O shqiptar të dashur, – thotë Fuga filozof, – “babai” i djemve ka vdekur.
“Babai” është gur themeli në legjendë. Vdiq babai, “djemtë” që erdhën pas tij nuk bënë dot shtet. Vjen i huaji që u mëson si duhet të ndërtohet kalaja. I huaji është austro-hungarezi, anglezi, amerikani e europiani. Shkurt, pasi vdiq babai, Fuga i madh thotë se vëllezërit nuk ditën. Meqenëse nuk ditën të bënin shtet, ia lanë në dorë rastësisë. Atëherë pabarazia në të drejta kërkon një flijim si në legjendën e vëllezërve të Rozafës që flijuan gruan e vëllait.. Kështu lindën firmat piramidale, gjakosja e popullsisë, u muros Gërdeci, u muros 21 Janari, viktimat e Otrantos e të Gramozit etj.
Atëherë, sipas profesorit Fuga flijimi qenka rezultat i lojërave rastësore. Legjenda vazhdon se muret e kalasë u ngritën, vëllezërit mund ta gëzojnë jetën, po nuk thotë ç’u bë me vëllanë e vogël që mbeti pa grua? Atëherë, çfarë u bë me firmat, çfarë u be me Otranton, me Gërdecin, me 21 Janarin? Prisni, – thotë i madhi Fuga, – vëllai i vogël dhe fëmija i rritur do të hakmerreshin kur të merrnin vesh të vërtetën.
Atëherë muret e institucionit që ndërtoi Berisha kane çekuilibër themeltor, ato mund të mbahen ngritur ndërmjet manipulimit. – Qëllimi do të bënte që e vërteta të ishte shkatërrimtare dhe gënjeshtra ndërtimtare. Pra muret nisën të shkëputen. Rastësia, – thotë Fuga, – fati si metodë demokratike i marrjes së vendimit janë forma ideologjike, mashtrime pas të cilave më të fuqishmit kanë rregulluar situatat.
Ja erdhi dhe Qershori dhe vëllai i vogël do kërkonte llogari pse e vratë gruan time, pse më tradhtuat.
Këtu është drama dhe komedia, – thotë profesor Fuga, – vëllai nuk di të dyshojë. Sinqeriteti, besimi, shpirti përdoren nga të tjerët për të mbrojtur interesat e tyre. Dhe Fuga na ndihmon, kur pyet dikush nga ne a duhet të vdesë, atëherë është më mirë të vdesësh ti se unë. E vrasin, pastaj e qajnë. Kujtojmë L.Bashën në Tiranë më 21 Janar e Jozefinën në Shkodër më 2 Prill.
Hodha këto mendime të shkurtra në këtë opinion, për të falënderuar prof. Fugën. Atij i uroj shëndet dhe mirëkuptim edhe për ndonjë vërejtje që bëjnë për shkrimet e tij në DITA të cilat i kuptojnë me vonesë lexuesit e veçantë. Duke e mbyllur opinionin, bashkohem ne mendimin e Fugës se duhet të ikim nga kompleksi i Rozafës, për të mos thënë pastaj ashtu si pyeti Sollxhinini: “si hymë në këtë moçal?”