Për dy gjëra ankoheshin legjionet romake dhe skllevërit kur punonin për Durrësin: na mbyti uji që vjen nga deti dhe na grinë mushkonjat. Në periudhë gati të njëjtë ndërtohej edhe Amfiteatri edhe hyrja e rrugës Egnatia. Të dyja Perandori i zgjidhi, por sigurisht me punën e skllevërve vendas e të huaj dhe me mendje teknike. Për ujin përdori metodën e baticës dhe zbaticës që e bënte nëna natyrë dhe për mushkonjat përdori një lloj bime.
Nën kolltukun e prefektit të sotëm janë dhe sot të taposur qemerët romakë të cilat e zbraznin ujin me Taulanten si rrugë. S’kishte as pompa, as energji elektrike, as kanalizime e as vinça. E bëra këtë hyrje për t’u thënë pushtetarëve të sotëm dhe kryetarëve që garojnë: Na paraqitni planin e mosmbytjes së Durrësit. Çfarë ndodh? Janë 2 stacione pompe N.7 dhe N.8 që s’e shpëtojnë dot Durrësin nga mbytja. Me teknologjinë ruse stacionet e pompave janë jo efiçente kur prurja është normale. Qeveria komuniste me metoda kanalesh merrte ujërat që zbrisnin nga vila e kodrat dhe e dërgonte në det. Kanalet u zaptuan nga trojet. Sado pompa të fuqishme të vendosen, Durrësi nga stacioni trenit deri të ish-URT-ja do të mbytet. Shtoj këtu dhe pallatet e Taulantes e Currilave jemi të mbaruar. Ngelet për t’u bërë kanali nga vila deri te kodrat për të ndërprerë prurjen duke zhvendosur banesat që e kanë zënë. Po për mushkonjat? E keni parasysh një bisedë të E.Hoxhës me Stalinin për mushkonjat? Ai i tha: mbillni eukalipte. Edhe sot sa hyn në Durrës, bile në gjithë Shqipërinë u mbollën eukalipte. Pra kryetar bashkie në Durrës do të bëhet ai që e shpëton Durrësin nga mbytja. Deri më sot të gjithë kanë dështuar. Durrësin nga mbytja nuk e shpëton Partia, por Bashkia.
Letër e nënshkruar
Vasil Puci