E përfytyroj popullin shpesh si ai fëmija i sapolindur që pret dritën e agimit dhe mbi krye, në vend të nënës, ka “demin-djall” që i tund vazhdimisht brirët para fytyrës. Kërkon qumësht, por tentojnë t’i japin me hir a pahir një thartirë të pangjërueshme. Bie mbrëmja dhe ai shkon të flejë me këtë shije të keqe në gojë. Në gjumë, ëndërron të ishte ndryshe kjo punë. E tmerrshme të presësh lirinë në gjumë.
SMS në DITA në 0689073730