Nuk e dija, por më tregoi gazeta “Zëri i Kosovës” se ushtari që vrau Isa Boletinin i mori koburen trofe dhe ajo qëndron akoma në familjen e Gjilasve si shenjë triumfi. Pra Milovani mburrej se babai i tij ka vrarë nacionalistin Isa Boletinin. I mjeri Gjilas, i mjeri. Ai nuk e dinte dhe vdiq pa e ditur se Isa nuk mbante vetëm 1 kobure. E dinte Inglitera si e fshinte koburen Isa. Pastaj Isa u vra në pritë, e në pritë vritet edhe mbreti. Për problemin e trofeve të trimave unë mësova diçka më të madhe që e tregon Zef Skiroi. Ngjarjen do ta lidh në fund me Isa Boletinin. Ja ngjarja shkruar nga Zef Skiroi:
– Trupi i Skënderbeut u varros në kishën e Shën Nikollës në Lezhë. Më 1478 Mehmeti II pushtoi qytetin dhe e gjeti varrin. Copat e eshtrave i lyen me ar. Në Kostandinopojë Osman Angar Reis Efendi i Divanit e mbante një relike të tillë. Ai nuk do ta jepte atë relike me asnjë çmim, kështu ishte i sigurt se nuk do të goditej me thikë mbas shpine apo vritej në betejë. Më vonë ai kishte vdekur. Kur pyeta të birin mos ishte vrarë në Danub me ushtrinë e vezirit, më tha:
– Oh, jo, babai im nuk mund të vritej. Ai kishte me vete një eshtër të Skënderbeut. Ai vdiq nga litari i sulltanit ndaj të cilit eshtra e Skënderbeut s’mund ta ruante. Këtë ngjarje unë e besoj dhe për një arsye të madhe. I referohem gjuhëtarit Eqerem Çabej kur shkruante se: Kur veprat e Skiroit të dalin në dritë, ai do zërë vendin e parë në letërsinë shqipe. Le të kthehemi te koburja e Isës. Duhet të ketë pasur një shkak për ta marrë trofe atë kobure. Ishte trofe legjendare. Të tilla trofe si koburja e Gjilasit e marrë prej Isës, ashtu si eshtra e Osmanit Agës e marrë prej Gjergjit, janë trofe legjendarësh të cilat pohohen nga vetë armiku, që do të bëhet i pavdekshëm.
Letër e nënshkruar,
Vasil Puci