SHËNIM: Pasuria e ambasadorit Isaku, jo çështje ligji sesa ligjësie!

Është gati e pamundur që opinionit t`i mbushet mendja për të kundërtën: pra që Kontrolli i Lartë i Deklarimit të Pasurive t`ja ketë futur kot në dokumentin e publikuar me shumat tronditëse të parave të depozituara në banka nga ana e ambasadorit Agim Isaku. Ky i fundit – ish-këshilltar i Nanos dhe ish-ambasador në Spanjë, dikur njeri i letrave por jo fort i bujshëm, ndërsa në vitet pas largimit të Nanos nga pushteti u angazhua dhe me shkrime analitike ku binin në sy kritikat ndaj Ramës për mënyrën se si po drejtonte PS-në – është mbrojtur duke thënë se çështjen do e zgjidhë në rrugë ligjore; pra, duke mos pranuar si të vërtetë posedimin e gjithë asaj pasurie marramendëse në raport me të qënit një diplomat, një pasuri e denjë vetëm për ca zeje të tjera, të marra me mend. Por parë në rrafshin psikologjik, këtë çështje nuk e zgjidh ligji, edhe sikur e vërteta të jetë ajo që thotë Isaku e jo ILKDP-ja, që për hir të kohërave të turbullta që jetojmë, ku nuk dallohet më engjëlli prej djalli, ekziston një përqindje që e drejta të anojë kah ambasadorit. Se vërtet, si mundet të sigurohet gjithë ajo pasuri me rrogë shteti?! Dhe kjo është pika avantazhuese e Isakut. Me rrogë shteti, vetëm një ka vënë pasuri përrallore: Lulzim Basha!  Pra nuk e zgjidh ligji këtë punë; këtë punë e zgjidh një ligjësi shoqërore e jona, tipike e jona: “Çudia më e madhe tre ditë zgjat!” Ambasadori Isaku ka dhe një tjetër avantazh që, duke mos qenë protagonist i fortë publik për shkak dhe të shkëputjes nga jeta publike e aktiviteti gazetaresk, nuk se ka lënë ndonjë shije të hidhur tek njerëzit, për ç`shkak  pasuria e tij do bënte qark të shkurtër me ndonjë antipati publike, gjë që do ja karbonizonte imazhin. Mbi Isakun është derdhur padrejtësisht një irritim i miletit – më saktë atyre që kanë lexuar lajmin në site informative – i mbledhur karshi tjetërkujt. Por është ai, treditëshi magjik, që do fashisë gjithçka. Dhe është rasti për të menduar se për në shqiptarët, do ishte mirë që për disa çështje delikate si ajo e depozitave bankare – por jo vetëm të ambasadorit në fjalë – koha mos ecte, por të mbetej në vend!   / E.H.