Letër e nënshkruar,
Vasil Puci
Profesor Moikom Zeqo në shkrimet e tij të fundit te Dita po na përtërit e ndrin shpirtin. Do flas duke analizuar sa më pak Kultin e Melusinës, do përmend Zef Krispin (helenist dhe albanolog) në shek.XIX dhe do t’i jap një përgjigje shkrimtarucit e politikanit bishtdredhur Preç Zogaj. Moikomi tregon se si e dënoi nëna Melusinën për t’u kthyer çdo të shtunë në gjarpër nga mesi e poshtë. Dhe pse e largoi i shoqi ajo vinte fshehurazi e transformuar në gjarpër e përvëluar nga malli për të parë fëmijët.
Jeta e familjes, e fëmijëve, e gjuhës pra, u ruajt nga femrat. Zef Krispi flet se grave nuk u lejohej të përdornin atë gjuhë të ndotur prej fjalëve të huaja që përdornin burrat. Bile dhe gratë myslimane i shmangeshin fjalëve turke kur nuk ishin të domosdoshme. Ishte privilegji i grave të sillnin paqe midis familjes. Te gruaja dhëndri gjarpër të Zef Krispit, 3 motrat martohen me dhëndrin gjarpër. Vajzën e parë dhëndri gjarpër e pyet nusen për orën:- Është ora kur im atë shkonte të bënte ugar.
Burri gjarpër e largoi nga shtëpia. Kur ai pyet gruan e dytë të motrës së parë për orën, ajo përgjigjet:- Është ora kur im atë merrte kalin dhe shkonte për dru.
E largoi dhe atë dhe pyeti të tretën. Ajo përgjigjet:- Është ora kur ime atë merrte kalin e harlisur dhe bridhte fushave. Djaloshi gjeti nusen e duhur dhe nga gjarpër u bë njeri. Prishi lëkurën e gjarprit, e dogji dhe u prish magjia. Nuk e di a e bëra krahasimin të goditur ndërmjet Melusinës që na gostiti profesori Moikomi dhe albanologut Zef Krispi.
Po Preç Zogaj ç’hyn në këto magji të lashta? Preç Zogaj hyn edhe në PS, dhe në PD, dhe në Klan, dhe te gazeta Panorama. Është bërë i kudondodhshëm edhe pse goja i nxjerr pështymë kur flet. Në gazetën Panorama flet me pasion si: Çfarë i duhet me gratë Edi Ramës! Jep shembuj të jetës së Ramës sipas tij në lidhje me gratë në vendimmarrje e zgjedhje. Preçi s’kupton përmbysjen totale që duhet krijuar për detyrën e femrës pikërisht tani, kur mashkullit ja pamë vlerën. Unë e ironizoj këtë poet që do të bëhet me zor politikan me 2 vargje të Çehovit: “Poet muresh me fustan, fshije buzët mos lër nam.”