Në mbrëmje u kthye ai ne shtepi
i lodhur, i ngrysur, me traktet ne gji.
Mesnates se shurdher, se erret, se shkret’
do ngjise ai traktet kudo ne qytet.
– Pas mesnate sonte, o nënë, më zgjo!
– Mir’, biri nënës, fli, bir! – tha ajo.
Ai si i vdekur ne gjume ra pastaj
dhe nena mbi te s’i ndan syte e saj.
Shikon ajo traktet dhe lutet mbi te
“Fli, biri i nenes, se ora s’eshte Një”
Akrepi leviz, me ngadale leviz
pas perdesh, pas xhamash, e zeze nata pis.
Në ëndërr ai – buz’qesh e po sheh,
një fushë të bukur, një qiell pa re.
Dhe nëna e tij me t’bardha vallzon,
ne fushe te sahatit me dore tregon.
Akoma akrepi s’ka shkuar në Një,
ndaj nena s’e zgjon, ndaj akoma flë.
Por befas ne fushe u degjua larg
një krisme perreth: trak-trak, trak-a-trak!
Dhe nena u zhduk si n’mjegull atje,
Sahati i thyer seç ra permbi dhe.
I mbytur ne djerse u zgjua ai
“O nene”, dhe doren e vuri ne gji.
Atje trakte s’ka. “O nene ku je!”
Pas perdesh, pas xhamash po gdhin ditë e re.
“O nene!”, por nena nuk eshte me perqark
diku mitralozi troket: trak a trak!
Dicka neper mendte atij shpejt i erdh’
u hodh drejt nga porta: kuptoi e u zverdh.
Në dor’ revolverin, ne rrugen e shkret’
vrapoi n’erresire, kudo ne qytet.
“O nene, o nene, o nene, ku je!!!!”
Ja, zbardhin mbi mure ca trakte atje.
Vrapon, po nuk duket gjekundi ajo,
“Ndal!” ndihet tek-tuk. Vrapo shpejt! Vrapo!
N’agim afer pyllit, në an’ të një prroi
pas drureve ai – u ul e vajtoi.
…Që biri te flinte i qete gjer n’agim,
mesnata për nënën s’do ketë mbarim….
Vargje në adresën: [email protected]