Nga Pablo Neruda*
Dua që të dish një gjë:
Nëse shoh hënën e kristaltë,
degën e kuqe të vjeshtës së ngadaltë në dritaren time,
nëse prek pranë zjarrit hirin e pakapshëm ose trupin e rrudhur të drurit,
gjithçka më çon tek ty…
Sikur aroma, dritë, metale,
të ishin anije të vogla që shkojnë
drejt ishujve të tu që më presin…
Sidoqoftë…
Nëse pak nga pak ndalon së më dashuri
do të ndaloj se dashuri pak nga pak
Nëse papritmas më harron,
mos më kërko se tashmë do të kem harruar
Nëse vendos të më lësh në breg të zemrës ku kam rrënjët,
mendo se në atë ditë, në atë kohë,
do të ngre lart krahët
dhe rrënjët e mia do të dalin për të kërkuar tokë tjetër
Por…
Nëse çdo ditë, çdo orë
me ëmbëlsi të pamëshirshme.
e ndjen se për mua je destinuar
Nëse çdo ditë çel
në buzët e tua një lule për të më kërkuar,
ah, dashuria ime
në mua i gjithë ai zjarr përsëritet,
në mua asgjë nuk shuhet as harrohet,
dashuria ime ushqehet me dashurinë tënde,
dhe derisa të jetosh do të jetë në krahët e tu
pa dalë nga krahët e mia…
*****
Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto, i njohur si Pablo Neruda (1904 – 1973) ka qenë poet kilian, njëkohësisht diplomat dhe politikan.
n.s. / dita
Egoiste me duket
“Nese me do te dua, nese me harron, te harroj”
Dashuria e vertete nuk i ben dot keshtu llogarish
Dashuria e vertete eshte dhimbje sepse bie ndesh me natyren njerezore e cila eshte e dobet dhe hipokrite
Neruda …hm !
hhmmmm,
ajo ndjenje e tille eshte ,
Egoiste ,
Kapricioze
Arrogante ,
me shume se e vetedijeshme ,
dicka qe i ngjan nji rrebelimi te mbinatyrshem ,
nji art Anarshie e brendeshme deri diku e kontrolluar ,
por qe padyshim qe ka edhe ate anen e dhimbjes ,
pa te cilen sdo mund te kuptonim ndjenjat e verteta.
Natyrishte qe ka edhe te tille natyra njerezore ,
te dobet ~ hipokrite , natyrishte qe Dhemb , por kjo nuk do te thote se ajo Amore s’exziston e te gjithe duhet te strukemi ne guacken tone e mbrohemi sepse mundet te na dhembe ,t’na shkaktoj dhimbje ! .Ne , s’duhet ti fshihemi ndjenjes , por jetojme ate , me dhimbjet e saj, me embelsine e trishtimin e saj ,nqs ne duam ta njohim vertete ate ndjenj” Amore ” . Mbasi ne i kemi jetuar kto , ateher kuptojme edhe instiktiv te dobtit – hipokritet ,mashtrusit etj , qe kjo ajo ndjenje e bukur mos t’na zhgenjej me ne jete . Ne njerezit ,s’jemi Robote te programuar ,
as te telekomanduar , ne jetojme jeten si njerez ,
kemi kujtime ,nostalgji ,ne memorien tone ,qe mos te harrojme ate ndjenje te bukur …
Bukur,
DITA behet me drite permes ketyre dritareve poetike…
Vec poezise se Pablo Nerudes, edhe diskutimet per te jane pasuri te bukura, ku e ku me njerezore se ato per politiken e pa-njerezishme…
Dashurite, pra edhe kenget e sinqerta per to, jane te lloj-llojshme, po aq sa natyrat njerezore, asnjera nuk mund te perjashtohet, madje as te qortohet…
Vetem poezite/dashurite per Partine ishin te njellojta, sepse partia kishte vetem nje pamje: shtirjen!
Pablo Neruda eshte i vecante ne poezine tij ,
eshte mjaft Romantike ne gjithcka ka shkruar ,
i jep asaj ndjenje te bukur dashurie ,
ate oxigjen qe ajo ka te nevojeshme , ato ngjyra
qe e mban ate ne cdo kohe te fresket ne lulezim te plote … e ben qe lexuesi i Poezise tij edhe sot ,
te ndjej ate arome trendafili ate ndjenje qe Jeton Brenda asaj Poezie .
Nji ndjenje poetike vertet mbreslenese e mrekullushme
un ,
nuk di te harroj
por do mundohem ta bej ate ,
them do mundohem ta bej ,
sepse jam i dobet i pafuqishem perball asaj qe ndjej ,
sepse deri me sot s’e bera dot si duhet ,
sepse jame munduar gjithmon te harroj ,
cdo mengjeze ,cdo mesdite e saher qe shtrihem te fle ,
por nuk di se si ???
aiutami amore ,
dimmerlo te primo che moriro dentro a me
Sinqerishte nuk mundem te arrij te kuptoj ,se
si mundet te jetoje nji shoqeri,
pa kte Art Njerezor
Kulture+ Letersi + Poezi !
Nji shoqeri e terrorizuar nga Dhuna Mediatike ,injoranca,
absurditeti,
e mbajtur permanent nen Daret e Konfliktit,
nga Djalli Politike ,
qe dhunshem ka zene vend ne te perditeshmen e shqiptarit,
duke ju imponuar atij nepermet mediaeve me absurde,me te inkriminuara ,
qe ka par ndonjiher Historia !
Nji art Doktrine Fashiste nen dhunen e te ciles,
shpirtit njerezore i kufizohen hapsirat,
pasionet,
ai ushqim i domosdoshem Shpirteror ,
deshirat,
duke i bere papushim, intensivishte shplarje truri,
kriminalizuar shoqerine,
rradikalizuar ate,ne cdo drejtim,
sa shpesh her te krijohet idea, se ne
shoqerin Shqiptare, te tregosh,pak ndjenje te tille qytetare e komunikosh si kudo ne shoqerite e ksaj Bote,
rrezikon te kuptohesh/ “te zbulohesh” si Njeri e kercenohesh prej egersirave !
Dhe e gjitha kjo qe ndodh ne kte shoqeri qe mjerisht,
nuk has ne asnji reaxion ,te con ne pyetje se :
Si mundet te jetohet keshtu?
A mundet te jetohet keshtu ???
Me shqeteson Fakti se, kujt Modeli Shoqeror i referohet
kjo Politike Kriminale !!!
Kush e drejton kte Kaos,
kte Anarshi,
kte c’thurje totale kte Marrsh per ne Non Sens ?
A ka sy kjo Shoqeri ?
Ku po shkoni,
ku po coni te Ardhmen e femijeve ,
nqs Kontrastet vs Botes Europiane dhe shoqerise Kultures Shqiptare thellohen cdo dite me shume ?
Arrin dikush te kuptoje se cdo te thote kjo ?
Megjithate,
flm qe nuk harroni e te hapni Dritaren…
Pa Oxigjen s’ka jete