E dashur redaksi e DITA-s. Nga fundi i viteve nëntëdhjetë, në fshatin tim jetonte një plak 100 vjeçar. Një pasdarke atij i bëri përshtypje një libërth i vogël, mbështjellur me kapakë të kuq, të cilin mbesa e tij e mbante pranë vetes dhe lexonte me kureshtje. Ajo ishte brigadiere e frutikulturës dhe kishte mbaruar shkollën e mesme bujqësore në këtë degë.
-Ç’ka po lexon moj bijë,- i tha gjyshi.
– Statutin e partisë, bacalok,- ia ktheu mbesa.
-Heu,po thashë mos është ungjilli me kapakë të kuq, se statutin e kena lexue boll…
-Unë bac edhe një javë e marr teseren e partisë.
-Po mo hy fellë në ato punë moj bijë, se…
E gjyshi pasi ndezi çibukun me duhan,u shtri bri oxhakut dhe po i tregonte mbeses 20 vjeçare: “ Unë e mbaj mend katundin tonë me shtatë time ( shtëpi) e sot shyqyr janë tridhetë. Mbaj mend se në jetën teme janë ndërrue shtatë derzhavë ( qeveri ), e të shtata sejcila ma zi për miletin ( popullin ). Partitë e derzhavët shkojnë e vijnë. Kush punon mire për popullin e vet, mbahet mend e të tjerat harrohen. E unë të them mos u merr me parti, se asgja nuk asht e perjetshme.”
– Ua, gjyshi po flet përçart. Është plakur e nuk din ç’ka flet.
– Di, di moj bijë. Edhe qejo parti e qeku shtet nuk e ka të gjatë.Mbaj mend fjalët e gjyshit tand “budallë”.
Pas 4-5 vjetësh në Shqipëri ndryshoi sistemi. Gjyshi tashmë kishte vdekur, por mbesa e tij kujton here pas here fjalët e mençura të gjyshit 100 vjeçar… Fjalët e plakut jehojnë aktuale edhe sot e mot…
Letër e nënshkruar: Gjon Neçaj, Tropojë