Kryeministri, Ne dhe Teatri si një çorbë e tmerrshme e aspak serioze

Nga Bardhyl Ermini

Në sistemin e ekonomisë të tregut, për sa kohë “lirija ime fillon aty ku mbaron lirija jote”, jo zoti Edi Rama, por edhe “perëndija” e tij të jetë në krye të vendit, askurrë qytetarët nuk mund të “ngopen” me liri. Përherë ajo do të mungojë e do të kërkohet gjithmonë e më shumë, jo si “monopol” individësh, por si e drejta më elementare, para të cilës nuk mund të dali asnjë lloj oratorije, apo aq më keq demagogjije politike.

Drejtimi i një shteti mvaret nga shkalla e lirisë të përgjithëshme. Sa më i lirë ndjehet qytetari, aq më efektiv është drejtimi shtetëror. Krahasimi me të kaluarën e veçanërisht me dukuritë negative, është një atavizëm i egër, që vetëm tenton të frenojë energjitë e një vendi të tërë. Pacienti bie në dorën e një mjeku të mirë, jo se para tij ai mjekohej te një “kasap”.

Çështja “Teatri”, sipas mendimit tim ka shpërfaqur një faqe të re në sjelljen e qytetarëve ndaj klasës politike e të ardhmes në përgjithësi. Zhvillimet e vrullshme që ndodhën në botë 20-30 vitet e para të këtij shekulli, reflektuan edhe në Shqipëri. Përveçëse ndryshoi sistem, ndryshoi edhe struktura shoqërore, e cila veçoi edhe “familjet e mëdha”, apo “parinë e Tiranës”, siç i quan shpesh shqiptaro-amerikani Shinasi Rama.

Po ç’janë këta? Sipas meje, në përgjithësi janë familje politikanësh, biznesmenësh, e çuditërisht edhe gazetarësh, që kanë mbledhur para, kryesisht duke i vjedhur drejtpërdrejt shoqërisë, së pari nëpërmjet shmangies nga detyrimet fiskale, ndërmjetësimeve për favore si dhe duke pastruar para kriminale në formë transaksionesh direkt apo indirekt.

A është e mundur, që në një vend ku paga mesatare është 325 euro, të paguesh me 5 apo me 10 mijë euro në muaj, çfardo qofsh, apo të banosh në vila që kushtojnë gjysëm miljoni apo 1 milion euro? Si është e mundur që jane toleruar këta shushunja të grabites së pasurisë së qytetarëve, këta injorantë në mentalitet, egoistë e te sëmurë në karakter, servilë të qelbur mbi “sërën” e tyre e maskarenj nën të?

Kush do t’ju kundërvihet? Në se bëhemi kapicë, si në rastin e “Teatrit”, i cili po na ndan më keq se Sala i 90-ës në “komunistë e demokratë”, në se lejojmë që në “skenën” publike të dalin lloj lloj sorrugatosh, siç ai aktori që na vjen nga “la bella Italia” e na puth dërrasat e kalbura te skenës a thua erdhi Skënderbeu “të shpëtoje mëmëdhenë”, në se harxhojmë energji më të tilla “gomarllëqesh” politike dhe nuk shohim se jemi një popull që edhe pak e humbasim krejt pamvarësinë tonë (relative natyrisht), tregon se ndofta nuk e meritojmë lirinë për të cilën luftojmë.

A nuk është kështu? Presim e kërkojmë shpëtim vetëm nga SPAK, apo BKH (Fbi-ja shqiptare), ndërkohë që i njohim fare mire kriminelët e grabitësit më të medhenj të kombit, “burrat e shtetit”, duke u përpjekur t’i fshehim vetes (!) faktin se jemi në gjendje të bëjmë shtet, por nuk jemi në gjendje ta mbajme atë. “Një komb, thote fjala e të urtit, që kërkon të shpëtohet nga një njeri i vetëm, nuk meriton mëshirë”.

“U prish teatri, fitoi më së fundi Edi Rama mbi Lul Bashën, fitoi shteti mbi antishtetin!”. “Nuk u prish teatri, triumfoi opozita e Lul Bashës mbi pushtetin e Edi Ramës, fitoi kultura mbi antikulturën, fitoi Shqipërija europiane!” Ose e bardhë ose e zezë, ja kjo është alternativa që i jep popullit “ajka” e intelektualeve shqiptare popullit të vet.

Një çorbë e tmerrshme e aspak serioze për një shtet, që nuk ka takat të hapë edhe bisedimet për të qenë kandidat, për tu futur në demokracinë e vërtetë. E, një çështje e tillë, kaq banale per tu trajtuar politikisht, krejtësisht  teknike e administrative, që  kërkon vetëm gjykim të drejtë e profesional, thjeshtë nga historianë e arkitektë, futet në mes të një populli me njëmije e një halle, ku me shumë se 30 përqind e tij rrezikon edhe bukën e gojës!!!

Si ja del ky Kryeministri ynë! Në vend që ti perkushtohet i teri normalizimit të krizes politike e mbi të gjitha stabilitetit të pushtetit ekzekutiv, ka “nge” të meret me “Teatrin”?! Në se një qeveri në medyshje, zvarritëse e frikacake, për të zbatuar një drejtësi jo vetem juridike, por një drejtësi të plotë shoqërore e cila përputh aktet juridike me realitetin ku vepron, nuk ka aritur të kuptojë se “dobësia e pushtetit suprem është fatkeqësia më e madhe për popullin”, atëhere kemi të bëjmë me një qeverisje anti demokratike në kuptimin e plotë të kësaj fjale.

Po çfarë mendon ky Kryeministër i “çuditshem”, se me të ka zbritur “zoti” mbi tokë, e vetëm ky do ta zhvillojë e përfundoje së ndërtuari Shqipërinë? Ç’është ky mentalitet kaq i padurueshëm? A ka një pjesë të qytetarëve, që nuk i ke bindur me kohë dhe  nuk e duan prishjen e Teatrit nga njera anë, e nga ana tjetër nuk e disponon forcën e arsyeshme për të vepruar me vendosmërine që të imponon e drejta?

Bukur atëhere! Nuk ka sepse të prishet! Le t’i jepet këtij institucioni maksimumi  i mundësive për mirëmbajtjen e godinës dhe zonën perreth tij le ti lihet pasardhësit, brezit më pas. Ata do ti kenë mundesitë financiare të nevojshme dhe me siguri që ata do ta zgjidhin këtë çështje shqiptare “për jetë a për vdekje”, shumë më mirë!

E nëse kërkon të influencojë më tej në  jetën e qytetarëve, është tepër i vonuar, por sidoqoftë i mirëpritur në  “teatrin natyror” të Shqipërisë, atje ku është më e domosdoshme e më e vështirë, e jo ku është më e lehtë e me fonde “qyl”, te uji i pijshëm, kanalizimet, infrastruktura rrugore në qytet e fshat, ujitja e mbrojtja e lumenjve, pyllezimet e gjelberime etj.

Ehu… sa mundesi ka  për ta kulturuar këtë popull, me nje efiçensë një mijë herë më tepër se “Teatri”!

Ja kjo, është sipas mendimit tim dalja nga kjo gjendje ku po na mbyt vulgariteti politik e artistik. Ndryshe, dyshimi duhet “transferuar” nga teatri per “Teatrin”, në teatrin për përfitime krejtësisht të paligjëshme e kriminale.

A e kupton ky z. Edi Rama këtë lloj pozite dilemash investimi ku ka rënë, e cila edhe në qofte plotësisht “e ndershme” është e parakohëshme, e cila nuk mund ta kapërxehet thjeshtë me demagogji “demokratike?!

Për ne qytetarët ka ardhur një kohë e vështirë, një gjëndje ku vetëm tani mund ta provojmë si jemi gatuar, kemi formë apo jemi një turmë që thjesht jetojmë sa për të ngrënë, për tu armiqësuar me njeri tjetrin, e për t’ja shkurtuar të ardhmen atij që e quajmë atdheu ynë. Asnjë gjë tjetër e askush nuk na del për zot përveçëse vetes.

Nuk ka ardhur koha për të na shpëtuar  as “parti të reja politike”, as SPAKU, as BKH (Fbi-ja), as maxhoranca konfuze e pa inisiativë e frikacake, ajo që pak e nga pak po e zbeh kriminelin historik e krimin kombëtar, as opozita, këjo forcë regresive që thjesht vegjeton për turpin tonë, as “Teatri i ri”, as zgjedhjet e reja…

Na shpëton vetëm zgjimi ynë i përgjithshëm nga ky “shi i marrëzise” dhe vetëm e vetëm bashkimi me njeri tjetrin. Ky eshte edhe misioni me i madh i intelektualeve sot, i domosdoshem por edhe me minimali. Po nuk u udhëhoq e nuk ndodh ky bashkim njerëzor, ky vend e “meriton” Sali Berishen, apo të ngjashmin e vet.

Bashkim, duke bojkotuar totalisht klasën tonë të degraduar politike, duke ja “futur” kokën në kanal atij që na thërret për të na përçarë e për td demostruar për llogari të kolltukëve të qelbur të tij. Kur në qetesi e mirëkuptim, të meremi vesh me njeri tjetrin, të marim frymë lirisht, më tej, pas tre apo kater muajsh “bojkotimi shoqeror”, do ta shohim se si vetë ky bashkim, do të na imponoj me domosdo organizimin dhe veprimin kolektiv e të kordinuar, do te nxjere individet e partite e duhura, do të na çfaqi rrugën e drejtë ku duhet të ecim.

****

Botuar në Dita në rubrikën “Letër Kryeredaktorit”. Ndalohet ribotimi i plotë ose i pjesshëm pa lejen me shkrim të redaksisë