SHËNIM: Përse më vjen keq për Halim Kosovën

Askush tjetër, veç Halim Kosovës, nuk e di hallin në të cilin e ka shtënë besnikëria e pakuptimtë ndaj një force politike, në të cilën u gjend rastësisht dhe po ashtu, rastësisht u bë njëri nga përfaqësuesit e saj, herë qeveritar, herë parlamentar, duke synuar të jetë edhe i pushtetit lokal. Në harkun e pak kohëve, Halim Kosova kaloi nëpër pragjet e shumë dyerve, të cilat, për t’i çelur, shumë të tjerëve u është dashur kohë e gjatë, mund i madh dhe, pse jo, shpenzime të rënda.

Dy enigma bart mbi vete doktor Kosova, dhe çuditërisht e para u bë e njohur kur u shfaq e dyta. Enigma e dytë do të ishte rruga në të cilën ai u gjend në portat e shqupasve, për t’u bërë njëri nga ministrat e një qeverisjeje maskaradë, kur ajo po merrte rrokullimën; dhe aty, si do të thoshte me naivitet pas disa kohësh, mund të kishte fituar miliona euro, nëse do të kishte dashur; dhe më pas, u gjend në listat e kandidatëve për deputetë të PD-së, për të qenë njëri prej tyre.

Shumë kohë më parë, kur po vijëzohej PD si një parti e ndryshimit, ajo u quajt ndryshe edhe partia e bluzave të bardha, pasi shumë mjekë, ndoshta të prirë nga shembulli i SB, nxituan të jenë pjesë e atyshme. Ndonjëri, edhe pse mjek, u bë ministër i jashtëm në qeverinë e parë pëdëiste; një tjetër, u bë shefi i partisë, ministër i jashtëm dhe zevendëskryeministër; por, si i pari, ashtu dhe i dyti, nuk kishin lulëzim të madh. Disa u bënë deputetë, dhe më pas, si për një rastësi e pazakontë, bluzat e bardha ua lanë vendin kostumeve firmato të botës së financave dhe të biznesit, të cilët, ashtu si ishin grumbulluar bluzat e bardha pas SB, u mblodhën tufë-tufë rreth Ridvan Bodes, për të përcjellë “mesazhin” e tyre financiar tek familja Berisha.

Rasti i parë që një mjek do të ishte njëkohësisht edhe i botës së biznesit, do të ishte Halim Kosova.

Dhe prej këndej nisi rrugën edhe enigma e parë, e cila, pasi u zbulua si e tillë nga rendja pas politikës, nuk zgjoi edhe aq interes, pasi një botë biznesi është si oktapodi, shumëkëmbëshe, dhe duke pasur shumë të tillë rreth e rrotull, pasuria rreth 3 milionë euro e doktor Kosovës, nuk u ndje edhe aq shumë.

Deri më tani askush nga institucionet financiare nuk është bërë, të paktën kurioz, nga doli e gjithë kjo pasuri, pasi, ideja e hedhur rrëshqanthi nga Kosova se e gjitha kishte qenë ide dhe dhuratë e një miku zviceran, është një alibi e qepur keq. Por, edhe nëse është e tillë, çka është njëkohësisht edhe e pamundur, cila është rruga e kalimit të saj, përmes cilave taksave dhe tatimeve, me çfarë marzhi të fitimit është ngritur; ka rënduar mbi institucionin ku ai ka qenë drejtor apo nuk ka rënduar; është shmangur shteti, për të qenë primar privati; ka pasur apo jo konflikt interesi…

Si e thashë, askush nuk u bë kurioz, pasi si duket, rreth 3 milionë euro pasuri, nuk qenka një gjë e madhe në botën e përbashkët të biznesit dhe të politikës.

Përse më vjen keq për doktor Kosovën?

Nuk e njoh, nuk e kam takuar kurrë, kam pasur mendimin e një njeriu babaxhan, i mbyllur në botën e tij të gjinekologjisë, si të thuash, i mbyllur në botën femërore të profesionit të tij jetësor.

Në familjen time ka pasur shumë mjekë. Njëri prej tyre, daja im i madh, Ilir Gjylbegu ishte shumë vite para doktor Kosovës, drejtor i të njëjtit institucion ku ishte edhe ai. Pra, i maternitetit të Tiranës. Tjetri, i vogli, doktor Xhavit Gjylbegu, ishte drejtor i një spitali të madh pediatrik, dhe duke qenë pjesë e jetës së tyre, kisha vërejtur se profesioni i tyre, më shumë se i botës së biznesit, ishte i njerëzve, si një domosdoshmëri jetësore. Nuk do të sjell shembujt e të afërmve të tjerë, me të cilët, së bashku, mund të ishte ngritur një spital. Duke pasur këto shembuj në vete, duke ditur jetën e tyre, herë të larmishme e herë të ankthtë; duke parë në krahun tjetër egërsimin e bluzave të bardha, si të ishin uniforma ushtarake (nuk ka gjetje më të saktë për një parti militare se sa godina shqupase, megjithëse e grabitur), kur doktor Kosova u bë pjesë e politikës së ditës, ndjeva keqardhjen e parë. Njëlloj do e kisha ndjerë edhe nëse ai do të ishte kandidat i së majtës.

Nuk dua të hamendësoj se një dosje e tij tek Berisha, nga ato që i ka me shumicë, herë të sakta e herë të sajuara, mund ta ketë detyruar të futet në lojë, ama duke u futur rëndshëm. As nuk dua të hamendësoj se ai u bë befas pjesë e klanit në formim Basha, sepse ky i fundit do e ndjejë takatin e tij kur ta shtyjnë fort njerëzit pranë vetes. Po ashtu, nuk kam asnjë hamendësim se rruga e tij politike do të jetë shumë e shkurtër, më e shkurtër se fundi i qershorit; dhe më pas, të jetë i bindur se në fushën e politikës do të mbesin disa nga thëniet e tij, ndonjëherë anekdotike. Dhe më vjen keq, pasi, ndërsa kishim një njeri të aftë, si mjek e si administrator i klinikës së tij, pavarësisht rrugës, tani kemi një politikan të mefshtë, që, edhe kur të kthehet në fillesën e tij klinikale, do e ndjejë dhimbjen e humbjes, për të cilën askujt nuk i kishte borxh. Dhe më vjen keq për të.

Zgjedhja e doktor Kosovës ka qenë rruga e vetme e mundshme për t’u fshehur njerëzit e politikës nga humbja, e cila, edhe nëse do të ishte e thellë, nuk do të habiste askënd. Doktor Kosova nuk do të jetë një çudi e humbjes. Këtë e kanë provuar tre herë resht, me diferencë të madhe, tre nga ministrat më të njohur të Berishës, dhe me diferencë të vogël, por kundër të gjithëve, një njeri që kishte qenë tri herë ministër; i transportit, ku vodhi sa i mbajti kurrizi; i jashtëm – ku shiti çka kishte për t’u shitur, duke lënë pas një sherr të madh; i brendshëm – ku la pas vetes katër të vrarë. Pra, doktor Kosova, nuk do të jetë një përjashtim nga rregulli. Ai, ndoshta do të marrë pak më shumë vota se sa Aldo Bumçi, një meskinitet i politikës; më shumë se Eduard Halimi – një shfaqje mediokre e politikës; më shumë se sa Ristani – një shfaqje e dehur e politikës; më shumë se sa Muli – një shfaqje e dhunshme e politikës; por përsëri do të jetë një humbës. Ata që e kandiduan, e dinë më mirë se sa vetë Kosova, se do të jetë një humbës, por njëkohësisht edhe karremi ku do të kapet grepi i politikës së Bashës për të shpëtuar veten. Ai, përmes Kosovës, përgatit alibinë e humbjes; dhe ndaj edhe e lejon atë të bëjë “sulme” kalamanësh ndaj regjimit bashkiak me korrespondencë të Bashës. Dhe më vjen keq për të, pasi edhe ai vetë e di se lufta e tij është donkishoteske dhe hija e pançizmit politik e përcjell atë nëpër të gjitha kulisat. Kjo hije, më shumë se gjithçka tjetër, i shfaqet në formën e E.Halimit, rrondokop në politikë, por, edhe pse e di se “kritika” ndaj Bashës është luftë me mullinjtë; edhe pse e di se premtimet e tij janë si përrallat e Nastradinit.

Më vjen keq që doktor Kosova u fut në një lojë që nuk është e tija. Me dashje apo pa dashje, por symbyllas, ai u bë pjesë e një tarafi politik, i cili e sheh vetë atë si një lojtar të përkohshëm, të cilin rasti e solli mes tyre. Nuk është e thënë që shefi bashkiak i një qyteti të madh të jetë njëkohësisht edhe njeri i politikës. Më shumë se gjithçka, bashqytetit shqiptar i duhet një administrator i fuqishëm, i aftë për të gjetur rrugë mbi veten, të ndërtojë nënkalime e mbikalime lidhësore njerëzore dhe ekonomike, të cilat nuk mund t’ia prishë qeveria. Doktori u tregua i aftë në administrimin e pronës së tij, një klinikë e superpajisur, por që pas vetes la një shërbim që nuk ishte as një e dhjeta e pronës së tij private. Rithurja e privates me të përgjithshmen, çka ka ndodhur deri më tash në jetën e tij vetjake, nuk është një ogur i mirë, që të tjerët e dinin se është ashtu, por përsëri, si rastësisht, i dhanë të shtyrën dhe e futën në një lojë, nga e cila kur të dalë, do të habitet që ishte brenda saj.

Kam pasur rastin, jo të kënaqshëm, që në vendin ku jetoj prej më shumë se dy dekadash, të njoh mjekë të fuqishëm, por që mbi të gjitha kishin punët e mëdha që u ishin besuar. Ende nuk kam njohur asnjë mjek super milioner, aq më tepër një të tillë që është edhe kandidati për të qenë shefi i madh i kryeqytetit.

Nuk e di se si hyri në këtë lojë Halim Kosova. E di se si do të dalë, dhe nga kjo më vjen keq.