Lis u bë Rigoni
Hall’ i madh më gjeti mua,
Lis u bë rigoni,
Se tani u trimërua,
Edhe… maqedoni!
Ata sot e kësaj dite,
Sillen si tribu,
Jan’ në kohën kur njeriu,
Bënte vetëm: “Muu!”
Dhe kuptohet pse atje,
Një yrysh kanë marrë,
Se shqiptarët si ngaherë,
Janë sot të përçarë!
Se shqipëtarët për çudi,
Në pasqyrë po krihen,
Se ca janë në qeveri,
Ca të tjerë po rrihen!
S’mund të rrinë në qeveri,
Asnjë ditë, jo, tanët,
Kur shumica aty është,
Një me huliganët!
Kur ky palo maqedon,
Dhe foshnjat përloti,
Reagimi minimal,
Do të qe bojkoti!
Aty duhet gjith’ shqipëtarët,
Bashkë të jen’ në këmbë,
Se të ligut mund t’i rrish,
Vetëm dhëmb për dhëmb!
Me flamurin kuq e zi,
Të gjithë në një besë,
Bëhet fjalë për krenari,
Jo për mbijetesë!
Sepse kur vëllan’ e vogël,
Ty ta rreh komshiu,
Përmbi gardhin që ka vënë,
Hidhesh si veriu!
Kapton gardhin si veriu,
Dhe nuk njeh rrezik,
E si pulë bëhet “komshiu”,
Kur e kap në grykë!
Ky është thjesht’ figuracion,
Lehtë mund ta kuptoni,
Po kështu na provokon,
Lyrash maqedoni!
Një lyrash a ca lyrashë,
Është turp t’i durojmë,
Ndaj dhe jemi “të dënuar”,
Trojet t’i bashkojmë!
Dhe pastaj do t’i shikojmë,
Nëse janë aq trima,
Kur si minjtë do të vrapojnë,
Të fshihen në vrima!
I them sot vllait të vogël,
Mos friket-mos tutet,
Ai pusht i trimëruar,
S’do gjejë vrimë të futet!
U them vëllezërve të mi,
Mos friken-mos tuten,
Qeveritë dalin nga loja,
Në lojë popujt futen!
Se të gjitha poshtërsitë,
Një shekull provuam,
E nga llum’i kontinentit,
Boll u provokuam!
Boll or boll na provokuat,
Sedrën-krenarinë,
Se po ndezëm aty zjarrin,
S’do jetë faji ynë!
O do rrijë këtu seicili,
Në pragun e vet,
O Ballkani do të ndizet,
Zjarr edhe tërmet!
Je poet me nerv atdhetar dhe me shumë fanazi realiste . Ti gjen temën kudo , që është dhe duket me vështirësi . Atë e shtjellon me kulturë dhe art . T’u lumtë pena . Illo