Shqiponjës dua t’i ngjaj
Në malet e larta,
Sytë seç më mbenë,
Aty ku e ka,
Shqiponja folenë!
Shqiponja e malit,
Rron mbi njëqind vjet,
Po s’e braktis kurrë,
Folezën e vet!
Shqiponja e malit,
Dhe pse s’është njeri,
Aty lind e rritet,
Dhe vdes po aty!
Aty dashurinë,
Shqiponja ka mbjellë,
Ndaj fole e saj,
Është një kështjellë!
Edhe unë shqiponjës
Dëshiroj t’i ngjaj,
Që s’e braktis kurrë,
Folezën e saj!
Ndaj shpirti rehat,
S’më gjen asgjëkundi,
Iki si veriu,
Po kthehem si plumbi!
Po. Kthehem si plumbi,
Nga toka e huaj,
Se larg tokës sime,
S’e shty dot një muaj!
Kthehem porsi plumbi,
Në viset e mia,
Veç këtu kuptohet,
Ç’është dashuria!
Ç’është dashuria,
Për një prag shtëpie,
Për një rrap të lashtë,
Për një degë hardhie!
Ndaj vetëm shqiponjën,
Kam në jetë model,
Se edhe dielli vetë,
Aty ndryshe del!
Ndryshe ndrisin yjet,
Ndryshe ndriçon hëna,
Në viset e mia,
Ku më prehet nëna!
*Arben Duka e ka shkruar poezinë e radhës nga Nju Jorku ku ndodhet për një ndërhyrje delikate kirurgjikale. I urojmë bashkëpunëtorit tonë shërim të shpejtë dhe kthim shëndoshë në atdhe
Vargje për Arben Dukën
Eja shpejt në fole,
More Arben djali,
Kthehu, o shqiponjë
Se të thërret Mali.
Atje ku shndrit guri,
Ku e ke folenë,
Atje të ndrit nuri,
Nga lëshon rrufenë!
Nëna të ka lindur
Që të kesh besë;
Baba të ka skalitur
Vetimat e rrufesë.
Të do Toka Mëmë,
Të do vegjëlia
Ne duam shokun tënë,
Të ndrittë Shqipëria!
Të ndrittë vargjet e tua
Të ndrittë mendje e sy,
Me vargjet që na thua
Shqipe të kemi ty!
Me respekt,
Zani Burimi
I uroj sherim sa me te ashpejte poetit Areben Duka per te miren e shoqerise Shqipetare.
Mundet gazeta juan te na jape emrin espitalit ose nje nr. Telefoni?