Vargjet e Arben Dukës

PA TITULL

Nga jeta vërtetë,
Asgjë s’do të dinim,
Po mos mbanim gjallë,
Shpresën dhe besimin!

Shpresën dhe besimin,
Edhe dashurinë,
Ato që njeri,
E bëjnë Njerinë!

Ato që i japin,
Një nur perëndie,
Po si mund ta dimë,
Kush qëndron në krye?

Shpresa dhe besimi,
Për ëndrrat e vrara,
Porse dashuria,
Vjen gjithmonë e para!

Ajo është e para,
Që të gjithë e dimë,
Se pa dashuri,
S’marrim dot as frymë!

Ajo është e para,
Edhe kurrë nuk vdes,
Ku s’ka dashuri,
S’ka besim e shpresë!

***

Vlen në jetë paraja,
Edhe pasuria,
Po nuk vlen vërtetë,
Sa vlen miqësia!

E shkroi historia,
Shumë kohë më parë,
Se një mik i mirë,
Vlen mbi çdo thesar!

Vlen mbi çdo thesar,
Vlen mbi çdo çiflik,
Se paraja kurrë,
Nuk të bëhet mik!

Paraja e bardhë,
Për të zezë thonë,
Po miku i mirë,
Është përgjithmonë!

Sado që të kesh,
Asnjëherë s’ke plot,
Ndaj pa miq e shokë,
Mos më lër, o Zot!