Po kthehem…
Shqiponjës i gdhendën,
Kafaz prej floriri,
Po asaj në mal,
I kish mbetur syri!
Po asaj në male,
Syri i ka mbetur,
Malli për folenë,
Shqipen e ka tretur!
Në kafaz të artë,
Shqiponja u tret,
Larg nga mal’i lartë,
Nga fole e vet!
Në kafaz të artë,
Aspak s’kapardisej,
Mendonte çdo çast,
Si të arratisej!
Sa gjeti momentin,
S’mendoi një grimë,
Fluturoi në qiell,
Si një vetëtimë!
Poshtë shpalosej toka,
Porsi një pasqyrë,
U bë shpend i bukur,
Një shqiponjë e lirë!
Një shqiponjë e lirë,
I thosh mali: “Eja!”
Ajo mbajti frymën,
Drejt e te foleja!
Drejt e te foleja,
Tek era e nënës,
Jehonte në male,
Simfoni e zemrës!
Dhe unë si shqiponja,
Rehat s’gjej gjëkundi,
Iki si veri,
Po kthehem si plumbi!
Po kthehem si plumbi,
Në fshat – në Odrie,
S’ngopem edhe s’ngopem,
Me erë Shqipërie!
Kudo ku kam shkuar,
Në siklet jam gjendur,
Se pas Shqipërisë,
Unë jam krejt i çmendur!
*SHBA, Janar
ARBEN DUKA NJE FLORI
QE E MBAN SHQIPERIA NE GJI