Me rastin e 100 vjetorit te lindjes
Nga Sevo Tarifa
Flori, kështu e quanin fushbardhasit e krahinës së Kardhiqit luftëtarin antifashist të orëve të para, Adil Çarçanin. Populli e vlerësonte Atdhetar të madh, Burrë shteti, Personalitet historik. Dhe kur shkonte në fshatlindje, ata thërrisnin me dashuri te veçantë: “Gëzohu, o Fushëbardhë, shiko kush të ka ardhë”!
Adil Çarçan trëndafili,
në ballë të shkëlqen ylli!
Është një nga vargjet e popullit, që e kishte në zemër birin e tij. Rruga nëpër të cilën ka ecur Adil Çarçani ka qenë e ngushtë, me kthesa, e thepisur, gjithë gurë. Pikërisht një rrugë e tillë i bën mirë formimit të njeriut, kalitjes së karakterit të tij. “Deri te fama arrihet rrugëve të ngushta”. “Në kujtesën e njerëzve mbetet ai, të cilin populli e ka dashur”. Adil Çarçani ka mbetur jo vetëm në kujtesën e fushëbardhasve, të krahinës së Kardhiqit, të Kurveleshit, por të qarkut të Gjirokastrës, të mbarë vendit.
Dashuria për Atdheun ishte motivi kryesor, i cili e shtyu birin e Fushëbardhës që, bashkë me mbi njëqind shqiponja e zogj shqiponje nga ky fshat, të marrë pushkën e të dale malit partizan, për të luftuar me parullën “Vdekje Fashizmit – Liri popullit”. Dhe, ndërsa shqiponjat vinin rreth në ato dymbëdhjetë male që i rrinë mbi kokë si kurorë gjigande këtij fshati, shqiponjat partizane nisën të fluturonin gjithandej vendit e jashtë tij. Dhe “kënga” e pushkës së tyre u dëgjuja betejë më betejë, kundër pushtuesve fashi – nazistë dhe tradhtarëve të vendit. Zjarri i luftës partizane u ndez flake e nuk shuhej pa u fituar liria!
Adil Çarçani njihej si një nga luftëtarët e parë atdhetarë.. Fillimisht vepronte me guxim ilegalisht në Tiranë. Partia e dërgoi me detyra në qarkun e Gjirokastrës. Më 1942 e nisi të punën në fshatlindjen e tij, Këtu kishte nisurr lëvizja Antifashiste Nacionalçlirimtare. Muzafer Asqeriu hynte e dilte në fshat e në qytet dhe ra duke luftuar trimërisht me armiq. Adil Çarçani vepronte me pseudonimin “Shkëndia”. Gjurmat e tij i gjejmë gjithandej. Në takime me shokë të vjetër frymëzohej. Në takim me ushtarë e milice bëri që disa nga këta të arratisen e të drejtojnë armën kundër fashizmit. Pjesëtar i çetës “Çerçiz Topulli”. U ngarkua me detyrën e të deleguarit në rrethinat e Tepelenës, ku u caktua përgjegjës i celulës. Ishte koha kur po formohej batalioni “Baba Abaz”, i cili u përfshi në Brigadën e VI Sulmuese. “Shkëndijës” iu besua detyra e shefit të seksionit politik të kësaj brigade. Këtej u emërua zëv. Komisar i Brigadës VII, pastaj komisar i Divizionit IV Sulmues. Janë një varg i gjatë aksionet luftarake ku morri pjesë ky luftëtar e udhëheqës… Për meritat e tij u pranua: anëtar i PK në vitin 1942, veprimtar i shquar i Luftës ANÇ; kuadër i dalluar politik e ushtarak i merituar.
Urtësia, një “lule e bukur” e virtyteve të tij
Pas çlirimit Adil Çarçani ishte një nga udhëheqësit e shquar të partisë e të shtetit. Anëtar i Byrosë Politike të KQ të PPSH nga Kongresi IV 1961. Ka kryer detyra nga më të rëndësishmet në bazë e në qendër: sekretar politik i Komitetit Qarkor të Partisë në Durrës, pastaj në Shkodër me të njëjtën detyrë, më vonë ministër i minierave dhe gjeologjisë, zëvendëskryeministër dhe më 1982 Kryeministër. Burrë shteti. Kurdoherë dhe në radhë të parë Njeri. Shquhej për dashuri e respekt ndaj njerëzve. Udhëheqës me fytyrë të ëmbël, fjalë të ngrohtë, interesim për shëndetin e njerëzve, me mall për luftëtarët e lirisë, shumë nga të cilët i njihte me emër; dëshira për të bërë më të mirën në zhvillimet e qyteteve e fshatrave.
Një here erdhi disa ditë në Gjirokastër me një grup specialistësh, arkitektësh e inxhinierësh, me vete kishte sjellë edhe harta e grafiqe, të cilat pasqyronin gjendjen dhe perspektivat e Gjirokastrës, investimet dhe veprat që parashikoheshin për industrinë, bujqësinë, shëndetësinë, arsimin e kulturën. Idetë e tij ishin cilësore si të një kryespecialisti. Dukej qartë kapaciteti dhe kompetenca e tij, niveli dhe cilësia e fjalës, vizioni që kishte për të ardhmen e këtij Qyteti Muze. Na u bë zemra mal për panoramën që shpalosi, për horizontin që na zgjeroi, na dha optimizëm nga optimizmi i tij, urtësi nga urtësia e tij, buzëqeshje nga buzëqeshja e tij! Shumë ndryshime, përparime, zhvillime e zbukurime u bënë nga ato që referoi Kryeministri i kohës, por sa të tjera mbetën në mes të rrugës, madje në tranzicion u bë prapa …
Tërhiqnin vëmendjen biseda e tij me zë të ulët, propozime, kërkesa për të marrë mendime të bazës. Dëgjonte me kujdes, vlerësonte sugjerime, miratonte alternativa. Binin në sy dashamirësia, fisnikëria. Ishte kënaqësi ta dëgjoje, të bisedoje. Edhe kur nuk i pëlqente ndonjë mendim i kundërt, apo i padrejtë, nuk nxehej. Ishte i qetë, gjakftohtë, bindës, nuk fliste me arrogance, nuk qe prepotent. Urtësia ishte një “lule e bukur” e virtyteve të tij.
Tek modestia radhiten margaritarë të moralit
Ata që kanë pasur nderin të bashkëpunojnë me të mençmin Adil Çarçani, flasin me fakte për thjeshtësinë e tij karakteristike, për mirësitë e tij. Këto virtytet dukeshin qartë në takime me popullin, me vegjëlinë. Sa here shkonte me shëbime partie apo shtetërore në rrethe të vendit, nuk rrinte pa shkuar në bazë. Kur shihte ish partizanë, veteranë, bujq, blegtorë, mësues, mjekë, të njohur apo të panjohur, ndalonte, u afrohej dhe i takonte përzemërsisht. Njerëzve u bënte përshtypje modestia e tij, përzemërsia dhe buzëqshja e tij. Ndonjë i moshuar që e ka njohur kur ishin bashkë në Brigadën e VI ose të VII Sulmuese, degjoheshin shprehje: “Nuk ka partizan që të mos e ketë përqafuar komisar Adili!” Kështu e çmonin edhe minatorë, kur u shkonte në galeri, drejtues të ndërmarrjeve industriale e të kooperativave bujqësore, drejtorë e mesues shkollash, mjekë, ushtarakë, kuadro e aktivistë të organizatave të masave, deri dhe pionierë. Ai e kishte kurdoherë shpirtin në popull, në shokë e në miq të luftës e të punës. Populli ishte në zemrën e tij, ai ishte në zemrën e popullit!.
Ishte i veçantë në mallin për vendlindjen. Rrugën drejt Fushëbardhës nuk do ta bënte pa ndalesa. Do takohej me njerëz. Kur shkoja me punë në Fushëbardhë, gjeja të freskëta gjurmët e tij, fjalët e tij.. Pleq e veprimtarë shoqërorë më flisnin me kënaqësi që kishin në gjirin e tyre, siç thoshin ata, Adilin. Shpesh here e gjente kohën dhe shkonte në festa të ndryshme që zhvilloheshin në rrethe. Veçanërisht kur ftohej në ato që kujtonin vitet e luftës, betejat partizane. Këtu takonte me gëzim shokë luftëtarë. I pyeste dhe kujtonte ngjarje të asaj kohe me barut të thatë. Shkonte në grupet e njerëzve që mblideshin si fshat dhe ulej e bisedonte me ta. Feste e kishin emrin, por njëherazi ato ishin edhe takime pune, që gjallëronin e gëzonin njerëzit, rritnin entuziazmin dhe mobilizhimin e tyre. E kishim pare këtë pjesëmarrje sidomos në 7 gushtin e çdo viti, te rrapet e Prongji-Kardhiqit, në vendin ku ishte formuar Batalioni “Asim Zeneli”. Një mbrëmje. në një takim të ngushtë në Përmet, ku ishin, përveç shokut Adil, edhe shokët Haki Toska, Manush Myftiu, Shefqet Peçi, Rrapo Dervishi, Subi Bakiri etj, ra në sy korrektesa dhe qetësia e Kryeministrit. I ndritnin sytë. Atmosferën e ndiznin të tjerë, me goten e rakisë në dorë. Shoku Adil qeshte dhe pinte fare pak. Atë dhe ndonjë tjetër nuk i ngacmonin dollibashët. Ishin të ftuar edhe disa kinezë ushtarakë, të cilët kënaqeshin me mjedisin e krrijuar. Të nesërmen u zhvillua festa jubilare e Brigadës VI Sulmuese dhe rreth Kryeministrit e shokëve të tjerë udhëheqës u mblodhën partizanë, kush t’i takonte më parë.
Jam ndodhur disa here në mbledhje apo takime me kuadro e punonjës në Gjirokastër, Përmet e Tiranë, ku ishte dhe shoku Adil Çarçani. Një ditë erdhi në Mashkullorë në një aktiv kombëtar për komunalen, që ishte përgatitur model personalisht prej tij. Fshati kishte marrë një pamje të re social-kulturore. Ishin rreth 300 pjesëmarrës nga gjithë vendi. Tregoheshin përvoja pune. Foli dhe Kryeministri. Bënin përshtypje fjalët e përzemërta, sjelljet e mira, kultura e tij. Në pushime e rrethuan pjesëmarrës dhe mashkulloiritë. Disa i njihte që nga koha e luftës, u fliste me emër! Këtyre u ndriste fytyra nga gëzimi, E pashë kryeministrin me sa kompetencë i ngrinte problemet komunale. Bëri vlerësime për ndryshimet e përparimet e Mashkullorës. Dallohej në kapjen e përgjithësimin e shembujve pozitivë. Edhe kritikën e bënte me lezet, me buzëqeshje. Interesohej e pyeste për shëndetin e njerëzve. Kjo u pa edhe në drekën që u shtrua në shtëpinë e Flamur Çanit, ku nuk kishte pak të ftuar e ai ishte kryemiku, por një shok i vërtetë, i dashur, fisnik, modest.
Miqësia, një virtyt shpirtëror i Adil Çarçanit
Familja dhe personalisht Adil Çarçani dalloheshin për mikpritje. Të shkoje në shtëpinë e tyre e ndieje veten si në shtëpinë tënde. Gjeje një mjedis të këndshëm, mirëseardhës, të ngrohtë, të sinqertë, që përshkohej nga dashuria, bujaria dhe respekti. E kam të freskët atë ditë kur në shtëpinë e tij në Tiranë, që ishte jashtë bllokut, shoqërova grupin këngëtar të Mashkullorës. Këta erdhën për të shkuar tek tre shokë udhëheqës, miq të dashur të Mashkullorës : tek Haki Toska, Shefqet Peci, Adil Carcani. Shkuam tek dy të parët. Shokun Adil e lamë në fund që të rrinim më tepër. U njoftua për dëshirën e grupit këngëtar të mashkulloritëve që na befasuan me ardhjen e tyre në Tiranë, të veshur me kostumet popullore. “Me gjithë qejf, le të vijnë”, tha ai. Dhe pyeti : “po ku t’i pres, në zyrë apo në shtëpi?”. Iu shfaq mendimi se “ata s’kanë probleme për fshatin, që të vijnë në zyrë, duan në shtëpi dhe të këndojnë me jujve”! “Mirëse të vijnë”, u përgjigj.
Tek porta kishte dale e na priste tok me bashkëshorten, Havanë, këtë grua të rrallë dinjitoze. Sa i çiltër dhe i gëzuar ishte ky çift i mrekullueshëm, që u kishin shkuar miq nga Mashkullora e luftës së Çerçiz Topullit, fshat i 29 dëshmorëve! Kryeministri uroi mirëseardhjen. Falënderoi që i shkuam në shtëpi. Pyeti me emër për mashkulloritë, për punët e kooperativës, për grupin e këngëtarëve. Fytyrat e këngëtarëve morën një pamje tjetër, të gëzuar! Dhe ia shkrepën këngës. Ia merrte Malua, ia kthente Mufiti, këndonte dhe i zoti i shtëpisë. Të tjerët iso. Kënga vente zile. Gjëmoi shtëpia. Oh, sa bukur! Kryeministrit i dukej sikur ndodhej në Mashkullorë! Fytyra e çelur tregonte zemrën e bardhë e të hapur të tij dhe kënaqësinë e veçantë. La gjithë ato punë të rëndësishme të shtetit dhe priti mashkulloritë, kënga labe e të cilëve dëgjohej deri jashtë dhe ata që kalonin rrugës, ndalonin e dëgjonin sikur të ishte ndonjë dasmë apo festival !
E paharruar do të jetë edhe një ditë tjetër, kur erdhën po nga Mashkullora disa aktivistë të kultures, të cilët donin të takonin Kryeminisrin e t’i incizonin zërin, fjalën dhe figurën, të regjistronin kujtimet për Mashkullorën, për kohën e luftës e të pasçlikrimit. Ai pranoi me kënaqësi. Nuk i kurseu ato dy orë për këtë fshat. Dhe tregoi kujtime të bukura, të qarta, modeste, që i mungonin muzeut të fshatit. Foli për atdhetarizmin e Mashkullorës, mbante mend emra luftëtarësh, traditat e fshatit, mikpritjen e tij e sa çaste të tjera.
Me përzemërsi e miqësisht priste jo vetëm vendës, por edhe miq të huaj. Një here isha i pranishëm, kur priti një mik të huaj, që kishte kërkuar të takohej me kryeministrin. Ai ishte neozelandezi Tejlor, që jetonte në Shqipëri, se në vendin e tij ndiqej si revolucionar. Ishte me profesion stomatolog dhe kur erdhi tërë klinikën e tij të pasur ia dhuroi Klinikës Qendrore të Tiranës. Miku ngrinte probleme sidomos për naftën, për bujqësinë, për blegtorinë. Kryeministri e dëgjonte me vëmendje dhe mbante shënime, si një nxënës i vullnetshëm dhe i kujdesshëm. Kur shoku Adil dha mendime të tij, mikut i bënte përshtypje thjeshtësia e Kryeministrit, aftësia që i zotëronte shumë mirë këta sektorë. Krenohesha që një udhëheqës shqiptar e një neozelandez bisedonin aq miqësisht e sinqerisht. Kryeministri u shtrua vendçe me mikun, i cili sa dolëm nga ai takim interesant miqësor, ndër të tjera më tha: “Keni kryeministër të mirë shumë si Njeri dhe tepër të aftë për punët e shtetit. Tamam Burrë shteti“.
Shpesh herë takoja në Tiranë motrën e tij, Nevron, bashkëshorten e shokut tonë, Sadik Bocaj. Dhe e pyesja për shëndetin e shokut Adil. E kush nuk e njihte udhëheqësin e urtë Adil Çarcanin? Kudo ka punuar me ndërgjegje të lartë e besnikëri për zbatimin e detyrave, për forcimin e pushtetit popullor, të ekonomisë e të kulturës, për mbrojtjen e atdheut. Deputet i Kuvendit Popullor që nga Legjislatura e dytë.
***
Kështu do të kujtohet nga bashkëkohësit e brezat e ardhshëm Adil Çarcani, ky nxënës dhe bashkëpunëtor i Enver Hoxhës, udhëheqës i talentuar, punëtor i palodhur e njeri popullor e shembullor, që edhe në dallgët e jetës, të luftës e të punës qëndroi i palëkundur, konsekuent, me Atdheun në zemër, i patjetësuar, siç e ka përcaktuar populli i Fushëbardhës: “Adil Çarçani, flori ishte dhe flori mbeti”.
E, zotërinj neofashistë, ky është Adil Çarçani, jo ai që ju e quani “kriminel”! Po të ishte “kriminel” ky atdhetar madh, si do të quhej ai ballist vrastar ose dejtues i Ballit që jepte urdhër për të pushkatuar, varur në litar apo djegur ne zjarr komunistë, antifashistë e deri njerëz të pafajshëm, mos vallë “patriot?! Kurrën e kurtrës! Kush u ka shërbyer fashistëve është bashkëpunëtor i tyre, jo atdhetar, por atdheshitës…
Ne na mungon Adil Carcani.
Keta Lydera rajonale,boterore,nuk kane as vlerat as aftesite e drejtimit te shtetit qe kishte i URTI DHE FISNIKU, I NDERSHMI Adil Carcani.
E kam amanet prej tim ati,qe Dere e pare ne Fushe Bardhe ishte xha Beqiri,i ati Adil Carcanit.
E poqi dashin ne hell dhe ja hodhi ne kurriz tim ati:Shko dergoja babat ne burgun e Gjirokastres,se burgu pwer burra eshte! Kjo ka ndodhur ne 1951 dhe xha Sevo e di shume mire,se ka qene moshatar me tim ate.
Luften e k\lasave e patem ilaik prej kopilit te Gjylos,nuk e patem prej burrave te Laberise.
Ky i perdori dhe ne fund ju futi plumbin si tradhetare.
Ashtu si ja punoi pleqve tane ne 46.
demir nuk e kisha lexuar këtë gomarllëkun tënde ditën e publikimit,por mos ma merr për ters nëse ti shkërdhej robt tashti me 1 muaj vonesë??
je aq i vogël sa quan baba gjithkënd që të ka qirë nënën!!
e kundërta me ata që nuk e kanë qirë!i quan ndyrësira!!
demir jo të gjithë kanë dëshirë të shkojnë me sharabjga si jotëmë!!
E mbaj mend si kryetar i perkohshem i parlamentit te pare pluralist, me ato fjalet qe u bene barcalete: “Na mo ti, e bere dekllaraten, qendro t’u apeç pergjigje pietjeve”…. ndoshta nuk ishte faji i tij. Njeriu duhet ta kuptoje kur i kalon koha dhe te terhiqet me nder, po anetaret e Byrose Politike ishin te bindur se ishin te pavdekshem e te pacurrufjasur siç thone nga anet e Adilit… Shoku Adil kete gje nuk e dinte ose nuk e bente dot, me sa duket.
Ne nje sistem tjeter (jo ne Shqieprine e sotme) mund te kishte qene nje biznesmen i zoti, i sukseshem, pa arsye per t’u kujtuar si nje nga barcaletat e falimentimit te regjimit
Deri sa ka qënë bashkëpunëtor i Enver Hoxhës, ka qënë bashkëfajtor në krimet e tij. Pra lërini dënglat. T’i thurrish lavdi një regjimi që dënonte njerëzit edhe për një fjalë goje është qelbësillik.. Apo kur i “ushqente” me tollona dhe rradhë të pafund për ushiqmet bazë si qumësht, mish, kafe etj etj.
Ajo “koha juaj” që na e lavdëroni or e minut mos ardht më kurrë. I keq është edhe ky sistemi i sotëm, por më i keq ai i djeshmi, o “Dita”!
Trim i madh brigata e skraparit ballistet gjith jeten vrer po vjellin rrofte pk.
Per nje bashkpuntor te diktatorit , per nje firmetar i ekzekutimeve te shumte qe kaner ndodhur per gati gjysem shekulli , te shkruhen kaq fjale e genjeshtra vetem ne Shqiperi ndodh kjo .Ato ministra , ajo qeveri ishte diktatorjale ,me c”mend i thurni lavdi ??Ndryshoni politike , linje informacioni e mos kujtoni diktatoret duke fshehur krimet e tyre . Denoni komunizmin dhe ata qe ne emer te tij qeverisen me dekada duke burgosur ,internuar njerez te pafajshem .Adil , Mehmet ,Hysni Kadri , Beqir , Perister dhe Hoxhe ishin e keqja me mdhe per popullin shqiptar .Mjaft me kete propagande te shemtuar duke kiujtuar cdo jave e muaj diktatoret .
Duhesh përgëzuar i nderuari Sevo për prurjen e të paharruarit Adil Çarçani, në 100-vjetorin e Ditëlindjes. Se Adili ka hyrë në memorien kombëtare si një njeri i përkryer dhe pushtetar i thjeshtë, i urtë, i lidhur e në shërbim të popullit. Populli e pati vlerësuar e dashur. Pas aktit tragjik të ish kryeministrit Mehmet Shehu, Adili bëri vizitë në Burrel. Por është pritur masivisht, me mjaft dashuri e respekt, sikur i dhanë kurajo e forcë. E pavarësisht si rrodhi situata në vend Ai mbetet një personalitet i nderuar.
shabe
i nderuari sevo e ka mbajtur të pastër figurën e adilit!pavarsisht se adili lëpiu bythën e mehmetit për shumë vite me radhë,i nderuari sevo nuk e përmënd as si armik!!
i nderuari sevo ka akoma frikë nga hija e vetë!!
nuk i vë armiqt në krah adilit,për të mos u hidhnu me miqt e tij!
nuk i shan armiqt që e kishin nën urdhëra ose i rrinin në krah adilit,për të mos u hidhëruar me familjet e armiqve!!
dhe të gjithë e dimë sot fare mirë se sa “armiq” ishin miqtë e shefat e adilit “luftëtarit të”paepur për liri dhe progres”!!
Pervec se shkrimit te S. Tarifes; i mungon nje Atdhetarizem Shqiptar i te ndjerit Adil Carcani:”Ne vitin 1985 si Kryeminister i Shqiperise i pergjigjet kerkesave te grekeve se eshtrat e te reneveve greke gjate luftes italo-greke TE VAROSEN ne Greqi dhe JO ne SHQIPERI!!
Keshtu mbas ardhjes se qeveritareve te Tiranes “demokratike”?dhe vecanerisht me “gradimin: e janullatos si “shqiptar” ; Shqiperia e vogel eshte mbushur me vareza greke?! Pa haruar gdhendjet e skalitura ne muret e parlamentit te Athines me emerat Kelcyre, Permet,Korce e Gjirokaster,Kosine etj
Ne fund i therrisnin Tao Tao ariu i filmave vizatimore flinte gjume ne kembe te tjerat jane dokrra dhe Mehmeti qe na e kane bere kryeministrin me jete gjate akoma me keq kishte bere shkolle ushtarake asnje lloj ideje per ekonomi dhe drejtim shteti prandaj e falimentuan sistemin edhe pse moren ndihma marramendese nga Kina
ADIL CARCANI ISHTE VETEM NJE VEGEL VRASTARE SERVILE E ENVERIT
Nje injorant me inteligjence zero, inxhinier me shkolle nate dru me pre, i lig ne shpirt, tinzar, ziliqar bashke me gruan e tij si shtrige partie qe nuk kishte edukuar dot dy vajzat megallomane, Adili ishte nje spiun besnik i Enverit qe kishte detyre te spiunonte Mehmet Shehun
KJO ESHTE CV E ADIL CARCANIT
Kur Mehmeti i tha Zevendesit te tij te pergatiste nje raport per gjendjen e Kombinatit Metalurgjik ne Elbasan Adili e paraqiti situaten si te shkelqyer dhe se Kombinati Celiku i Partise do te thyente perfundimisht rrethimin imperialisto-revizionist te Shqypnise, Mehmeti nuk duroi me dhe pyeti Haxhi Kroin:
KUSH MA KA DERGUAR KETE BUDALLA TE UNE?
Dhe i dergoi Enverit nje raport krejt te ndryshem nga ai i Adilit ku propozonte qe Kombinati Celiku i Partise te mbyllej sepse sips fjaleve te tij “…Me shume shpenzon se fiton…”
Adil Carcani e vazhdoi injorancen e tij edhe ne Pleniumin e fundit te Partise se Punes kur ne raportin e tij i propozonte Enverit ndertimin e uzinave dhe fabrikave me forcat e veta per te thyer rrethimin e armikut imperialisto-revizionist, dhe Enveri e nderpreu dhe i tha:
PO CFARE DERDELLIT O BUDALLA? NA DUHEN DOLLARO, DOLLARO O ADIL!
Shkruj i nderuar, atdhetarè, veteran, tregou brezave tè rinj se Shqipèria ka patur trima qè ky popull ju besoi aq shumè. Gjèrat e mira mbarojnè shpejt, por kujtimet do tè mbeten e do tè jenè gjithmonè si njè frymèzim pèr ata qè do tè vijnè. Respekt veteran, paç nipèrit e mirè.
E more Sevo shume mire qe edhe ti shpreh nostalgjine , per shoket e armeve , por duhet te hidherohesh nga cinizmi i liderit te sotem Rama i pare i ciloi me siguri kur ta lexoje artikulli tend do te tallet me nostalgjite e tua , ai me siguri do te preferonte te lexonte ndonje artikull per ata qe ti dhe shoket e tu ju treguat vendin , ai do te preferonte artikuj per Ermenjet , Frasherit etj etj dhe me kete artikullin tend qesh dhe tallet gjithe diten , por kur vjen dita e votimeve ju fut ndonje furce pa zemer duke thene me vete se kostumet e vjetra me kasketa e HENGREN EDHE KESAJ RRADHE , se aq nje here ne 4 vjet i duheni atij palo bureci se ditet e tjera thote akoma rrojne keta budallenj qe ju ka mbetur ora ne 1944
Fatmiresisht,ne kohen e hoxhes,ka pasur tek tuk dhe njerez humane ne poste,duke bere nje sy apo dy sy qorre,ndaj ´´luftes se klasave´´.dhe me tej.
Dhe Adiii meriton respektin e madh dhe per ate,qe kur vajza e tij e martuar,shkoi me nje tjeter,dhenderi mbasi e ndau,vijoi jeten e vet pa u besdisur aspak nga regjimi.
Qendrim diametralisht te kundert prej kanibali,mbajti spiro koleka,qe mbrojti kurverine e vajzes se vet, duke i shkaterruar jeten ish dhenderit,i cili e ndau,nje njeri me personalitet te vecante.
O Adil, ore Adil
Linde karafil
E vdiqe debil
a mo sefo paske mbetur në kohën e partisë!!
të ka lënë pak kaplloqja por jo partia!!
o xhaxhi sefua,kur ishte adili krie ministër,nuk kishte kinezë në shqipëri,kishin nja 4 a 5 vjetë që kishin ikur!!
o xha xhi sefua,tërë shkrimin,përveç rrëmujave me kinezë,e paske bërë brënda vijës së partisë!!e paske mbajtur të pastër shokun adil,ose tao tao si e quanin mileti kur u bë krie ministër!!
nuk ke përmëndur fare,por me delikatesë të madhe tërë armiqt e partisë e të popullit që kanë pasur punuar me shokun adil!!
bile as shefin e tij për kohë të gjatë,atë mehnmet tradhëtarin!!në fakt ishte vetëm koleksionist agjenturash,as atë kadriun që nuk arriti të koleksiononte aq agjentura sa mehmeti,se vigjilenca e partisë me në krye shokun enver dhe në bythë shokun hekuran ja çorrën fytyrën!!
a mor xhaxhi sefo mor xhaxhi sefo,tashti po e kuptoj sa të pjerdhur e paskeni pasur trurin që me kohë!!
nuk ishte faji i enverit për ato që ndodhën!JO!!
paska qënë gomarllëku juaj i lindur që na ka mbajtur nën diktaturë!!
xhaxhi sefua,tashti e kuptoj përse është aq koqe dhe yt bir!!
pavarsisht se ai sot bën si demokrat i madh,dhe shkuran shpesh shumë mirë!ai nuk është i tillë,ai është thjeshtë një njeri që kërkon të mbijetojë në këtë periudhë!!ma merr mëndja që dhe atij nuk i ka dalë indoktrinimi që i ke trasmetuar ti,sepse ndihet shpesh në shkrimet e tij sado që përpiqet ti mbulojë!!
xhaxhi sefua,sado i mirë të jetë si profesor yt bir!?
ai nuk ka asnjë vlerë kur nuk ka qënë në gjëndje ti trasmetojë idetë e tij tek njerzit më të afërt!
ti paske mbetur ai gdhë që ke qënë një herë e një kohë!!
Xhaxhi SEVO me te lumte ajo PENE 91 vjecare ,ne zgaboj, sa na sjell, per ate figure vertete tille” Krenari i Laberise sa i gjithe Shqiperise*..Faleminderi juve xha SEVO. sa *Shabaneve dhe Mehilleve etj.si ata sa komentojne pozitive japin,jo si *aticensira 256426654 * me *intelektualin*e tj.si ata.
Dhimbia e madhe POPULL
O Guri, o idiot, o i currufjepsur, paske harruar ta vesh moshen sot mo legen? E more asistencen ne Kanada mo sahanlepires? Po shkoni mbytyni o kalbesira te mbetura nga nje kohe qe shyqyr Zotit nuk vjen me.
o ti me dhimbje koke!!
o gomar i lindur,a e ke lexuar atë që ka shkruar “xhaxhi” sefo?
njëri variant është se mund ta kesh lexuar,nuk ke kuptuar asgjë dhe asqë ke futut llogjikën në punë!!
variatni i dytë!?
është dhe më i keq!
ti je akoma në vitin 1990 e më parë,kur dishkutohej në format e partisë dhe në propagandën shtetrore!
pra kur “Adil Çarçani, luftëtar i paepur për liri dhe progres” ishte antari BPsë dhe kryeinistri i shqipërisë!!
pra ai që e mori nga janari 1982 dhe e çoi në falimentim në 1991!!
duke qënë se tao tao,ose adili nuk kishte ndonjë faj të veçantë,se ishte vetëm një kukull e ramizit dhe sidomos nexhit,prapë dokumentat për fatet e shqipërisë mbajnë firmën e tij!!megjithëse kemi një km që e drejtoi për 9 vjet shipërinë dhe e çoi në falimentim total,ekonomik e politik,ti e quan luftëtar i paepur për PROGRES??
duke qënë se jemi në 2022,pra 30 e kusur vite pasi ka pasur postin e fundit në politikë adili,pasi kanë dalë dokumente të ndryshme nga ato të formave politike ku dëhoheshin sabotatorët dhe koleksionistët e agjenturave,ti prapë vazhdon e lexon shkrimet e sefos,që lë mënjanë mehmet shehun shefin e përjetshëm të adil çarçanit!!si ti o gomar dhe “xhaxhi” i rrjedhur sefo,këroni të mbroni imazhin e KOMANDANTIT,të “pagabueshmit” enver diktatorit!!
o hajvan ndoshta po të kishte mbetur K/M mehmeti,shqipëria kishte për të përfunduar në të njëjtin falimentim,ndoshta kishte për të falimentuar shumë më parë,por dhe ndoshta do të kishte ndryshuar drejtim!!
e njëjta gjë dhe për kadriun,ai nuk pranoi të zinte vëndin e mehmetit,(me preteksin se nuk ishte ekonomist)dhe shqipëria mund të kishte pasur të njëjtin fat të supozuar si për mehemtin!!
kurse me adilin!?
nuk mund të supozojmë asgjë,atje ka vetëm një përfundim!!
shqipëria përfundoi në falimentim!!
pra progresi shkoi në piçkë të satëme!!
“i paepur”adili,tao tao??
nuk e di se sa i paepur ishte,por si e thonë shumë të dhëna ai nën mehmetin,përveç mbajtjes së karriges si zv.K/M ai nuk pati zë tjetër!!
dhe më pas nuk bëri gjë tjetër veçse e ngrohu mirë dhe nuk e hapi gojën për asgjë!!ai u këthye në një firmosës dokumentesh,dhe asgjë më tepër!!
sevo tarifa,ka akoma në kokë o format e partisë,pra ku goditen tërë “armiqt” e saj,dhe emri i tyre nuk përmëndet as për keq!?
o thjeshtë beson akoma se me të vërtetë “armiqt” kanë qënë armiq!!
është me të vërtetë për të vënë kujen,kur një funksionar i lartë partiak,ka mbetur po aq tuaf sa ka qënë dhe në kohën e diktaturës!ka mbetur po aq debil megjithëse ka për djalë një “ish ambasador”,një “fillozof” që predikon shoqërinë e hapur!!që propagandon demokracinë dhe mendimin e hapur!!
ti ke të drejtë që je “dhimbje e madhe popull”,je një mazokist,një gjë e trashë që të pëlqen dhimbja,që ja shkakton vetes,me kënaqësi!!
njerëz si ti nuk janë të aftë të mësojnë nga përvoja e tyre!
njerëz si ti mbështesin diktaturat pa i shtruar vetes asnjë pyetje,pa vënë në dyshim asgjë!!
njerëz si ti janë mbështetës të biondit “miliarder” tramp,janë përhapësit e teorive konspirative!
njerëz si ti janë mbështetës të një diktatori të ndyrë që po kërcënon,jo vetëm njerzimin por dhe jetën në tokë!
njerëz si ti janë fatkeqsi e species që quhet homosapiens!!
ju jeni homoidiotis!!
Faleminderit komentuesi..? qe e di kush je …Per vete e keni bere kete koment.me paturpesi..Z… Familien e pac mire…..
Me -Dhimbien e madhe Popull- jetoj !
Ti di lesh se kush jam une, po kjo nuk e ndryshon faktin qe je rrote k@ri. Dhe jo vetem kaq, po te eshte mbushur mendja qe çoç ke te besh me popullin, ti je nje brekdhjere per te cilin popullit nuk i cahet k@ri fare. A more vesh o i rrjedhur?
?
ky copë idioti,ka mbetur në kohën kur përdorej fjala popull për propagandë dhe për demagogji!!në atë kohë ka qënë i ri dhe shumë gjëra i ka marrë kallëp!!këtij i dhëmb koka për natë dhe duke qënë akoma,si xhaxhi sefua në kohën e qepës,i indokrtinuar,mendon se i dhëmb tërë popullit!!
inteligjenca është aftësia e njeriut për të mësuar!
mësim është ndryshimi i qëndrimit në bazë të përvojës!!
ky nuk ka asnjë nga këto!
pra është thjeshtë një qënje jo inteligjnete!!
tipa të tillë ke sa të duash!
formohen në adoleshencë ose në rininë e hershme dhe më pas nuk bëjnë asnjë hap përpara dhe sikur ti a fusësh hostenin në birrë të bythës!
ky nuk më merakos fare!!më shumë më merakos i biri i “xhaxhi sefos”!!
ai shkruan mirë,por mbetet gjithnjë tek personat e arsimuar!!
pra inteligjencë hiç!
elitë intelektuale hiç!
përfundimi!?
ai shkruan mirë se paguhet mirë!
të garantoj se ka për të shkruar keq nëse paguhet më mirë se po të shkruaj mirë!!
shëmbullin e ka dhënë para disa vitesh me një fjalim pro erdogan!!
kurse kjo e të jatit është më thelbësore!!