Njerëzit njohin Universin, por veten e tyre jo!

Arben Duka

Duhet brenda vetes tuaj,
të shikoni që të tërë,
të kujtoni një nga një,
mëkatet që kini bërë!

Brenda vetes të shikoni,
si film-kohën e kaluar,
dhe një nga një të kujtoni,
njerëzit që kini lënduar!.

Të shikoni brenda vetes,
se asgjë s’kini harruar,
të kujtoni ata njerëz,
që ju kini tradhtuar!.

Të shikoni brenda vetes,
ato që s’kini rrëfyer,
të kujtoni një nga një,
njerëzit që kini gënjyer!.

Të shikoni brenda vetes,
në skutën më të harruar,
kujtoni kë kini vjedhur,
edhe kë kini mashtruar!.

Të shikoni brenda vetes,
si të shkruar në një letër,
se ç’pisllëqe kini bërë,
veç për ca para më tepër!.

Të shikoni brenda vetes,
edhe kurrë mos fletshi gjumë,
Ç’kurvërira kini bërë,
veÇ për pak pushtet më shumë!.

Të shikoni brenda vetes,
sidomos ju më të vjetrit,
se sa plane kini bërë,
për të bërë gropën e tjetrit!

Të shikoni brenda vetes,
pastaj shikoni të tjerët,
njeriu në brendësi,
është pusi më i errët!.

Të shikoni brenda vetes,
babëzi-makutërinë,
se sa kini vrarë e shtypur,
për të shtuar pasurinë!.

Të shikoni brenda vetes,
se si fle një egërsirë,
ju e zgjoni-e ushqeni,
pastaj bën çdo mynxyrë!.

Të shikoni brenda vetes,
edhe djallin më të zi,
atë që ju nxit pa reshtur,
të bëni Çdo poshtërsi!

Të shikoni brenda vetes,
errësirën e një nate,
si i zhytët në greminë,
dhe i nxitë mijëra fate!.

Të shikoni brenda vetes,
po nuk janë të gjithë të zinj,
ka që s’rrisin brenda vetes,
nepërka dhe gjarpërinj!.

Të shikoni brenda vetes,
nëpër skuta anë e kënd,
po nuk patë në këto skuta,
s’shihni dot në asnjë vend!.

Të shikoni brenda vetes,
po asnjë këtë s’e do,
njerëzit njohin Universin,
po veten e tyre jo!..